Japannese Akita Inu: die verhaal van Hachiko, die getroue hond

Standbeeld van Hachiko by Shibuya Station

Kort geskiedenis van die Japannese Akita Inu

Honde is bekend is vir hul toewyding en lojaliteit teenoor hulle eienaars. Om `n hond te beskryf as "die mens se beste vriend" is cliché, maar nog welverdiende. Onder honde wat bekend is vir hul kwaai en standvastig lojaliteit, Hachiko, `n Japannese Akita Inu, is die mees bekende en bekend aan die meeste mense in Japan.

Hachiko was `n Akita Inu ( "Inu" beteken "hond" in Japannees), `n ras van die hond wat sy oorsprong in die Akita Prefektuur in die noordweste van Japan. Oorspronklik, was Akita honde bekend as Odate honde - Odate synde die naam van `n spesifieke streek binne Akita Prefektuur (nou die grootste stad in die prefektuur). Onlangse DNA analise het ontdek dat die Akita Inu is een van veertien rasse van antieke honde (Ander sluit in, byvoorbeeld, Afghaanse honde, Chow Chows en Siberiese Huskies) besit die minste genetiese afwykings van wolwe. Met die gemiddelde hoogte van 26 duim en gewig van 90 pond, Akitas is die grootste honde in Japan en is gebruik om grootwild, soos Elks, varke en bere jag. Saam met ander inheemse Japannese honde, Akitas deel kenmerkende eienskappe soos klein, regop ore, kort rokke en geboë sterte. Hierdie eienskappe is gevind op antieke Japannese oorblyfsels, potte, en boekrolle, sowel as in die antieke dokumente genoem.

Daar was `n paar keer wanneer suiwer geteelde Akitas die gevaar om uit te sterf in die gesig gestaar. Gedurende die Meiji era, dogfights was baie gewild in Japan en Akitas is algemeen gekruis met Tosa veg honde. Dit was in 1917 dat die burgemeester van Odate gestig om die Akita hond Bewaring Society vir die oorlewing van suiwer Akitas verseker. Ten spyte as natuurlike monumente verklaar in 1931, Akitas die gesig gestaar `n tweede ronde van naby uitsterwing toe gedurende die tyd van die Tweede Wêreldoorlog, alle honde behalwe vir Duitse herdershonde, is dood vir vleis en vir pels om militêre uniforms lyn. Op die oomblik is baie pogings aangewend om die ras te bewaar.

`N Foto van Hachiko

Die verhaal van Hachiko

Die verhaal van Hachiko plaasgevind het voor die Tweede Wêreldoorlog. Hachiko is gebore in 1923 in Akita en is na Tokio in 1924 deur sy eienaar, Professor Hidesaburo Ueno, `n professor in die departement Landbou van die Universiteit van Tokio gebring. Hulle het in Shibuya, `n distrik in Tokio, waar Hachiko sou wandel voor sy heer na die stasie elke oggend om hom te sien af ​​te werk. Elke aand, op die presiese tyd Professor Ueno te wyte was om terug te keer, Hachiko sou oorgaan na die stasie by sy heer kom verwelkom en terugkeer huis toe saam. Dit het, dag in en dag uit, vir 1 jaar en 4 maande, toe een dag Professor Ueno dit nie terug by die huis het nie. Professor Ueno dood van `n skielike serebrale bloeding terwyl in `n vergadering by die universiteit. Hachiko is daarna weggegee, maar sal dit regkry om voortdurend te ontsnap en gaan terug na die huis van sy meester. Na `n ruk, Hachiko blykbaar besef dat sy meester nie daar nie geleef het nie, so hy sal kom om sy plig vir sy heer by Shibuya stasie elke dag. As maande en jare het verby gegaan, pendelaars by die Shibuya stasie het kennis geneem van Hachiko en hom kos en drinkgoed sal bring. Stories van Hachiko getrou wag vir sy baas begin sirkuleer en `n voormalige student van Professor Ueno begin publiseer artikels oor Hachiko. In 1932, een van die artikels het in grootste koerant Japan se, wat onmiddellik gooi Hachiko in die nasionale kollig. In 1934, `n brons standbeeld van die hond is opgerig by Shibuya stasie. Die standbeeld is steeds `n bekende landmerk vandag, veral as `n ontmoeting plek. Hachiko oorlede `n jaar later in 1935 by Shibuya stasie, wag nog vir sy baas se terugkeer tot sy heel laaste asem. oorblyfsels Hachiko se by die National Science Museum van Japan in Ueno, Tokyo gehou.

Ons weet nie vir seker hoe Hachiko en Professor Ueno hul tyd bestee in die span van 1 jaar en 4 maande dat hulle saam was. Dit is voor die hand liggend, maar dat `n sterk, onbreekbare band ontwikkel het tussen hulle dat die hond elke dag sal spandeer van sy lewe - (? Iets soos ses dekades in menslike jaar) nege jaar totaal - wag vir sy baas om terug te kom. Hachiko se ewig toewyding, liefde en trou is absoluut hart skokkende.

In 1937, twee jaar ná die afsterwe van Hachiko, is `n Akita Inu aan Helen Keller terwyl sy toer Japan. Dit was die eerste Akita na Amerika. Ongelukkig is die hond (vernoem Kamikaze-go) is kort ná, maar die Minister van Buitelandse Sake het te reël om Helen Keller aan te bied met `n ander Akita, boetie na Kamikaze-go, vernoem Kenzan-go. Die Tweede Wêreldoorlog uitgebreek het nadat dit en dit was nie tot die einde van die oorlog toe baie Amerikaanse dienspligtiges het Akita honde huis toe saam met die wat die Akita Inu het `n bekende hond ras in Amerika.

Dit raak verhaal van Hachiko het `n fliek gemaak word oor sy lewe met Professor Ueno in 1987. Die Japannese film staan ​​bekend as "Hachiko monogatari" geïnspireer. Die Hollywood-weergawe van die film met die naam "Hachiko: `n Hond Story" is vrygestel in Augustus 2009. Daar is ook `n paar kinders se boeke geskryf oor Hachiko. Die film en die boeke is veral aanbeveel vir honde liefhebbers oral of vir iemand wat `n bevestiging of herinnering aan die skoonheid van liefde en toewyding wil.

Akita hond poll

Wil jy besit `n Akita hond?