Redding honde: muttville seniors met `n paar livin `links om te doen

Klem op lewende. Hoewel troos en kwaliteit van lewe is primêre kommer, Muttville is nie net hospice sorg of `n hospitaal met `n slim naam. Dit is nie haar doel, sê sy, om lewe te verleng bloot ter wille van staving van die onvermydelike. Inteendeel, dit is om seker te maak gesond, ouer honde kan voortgaan om te floreer-en honde wat nooit liefde en deernis `n kans om dit te ervaar voordat hulle gaan bekend het gee.

(Foto Credit: Facebook)

Redding honde: `n blik van binne

Franklin se huis is tipies San Francisco: Victoriaanse styl met hardehout vloere, ingeboude boekrakke, en kuns (meestal honde verwante) teen die mure. Kom uit `n blote mens-hond huishouding, ek staan ​​verstom as sy cool kralen die groep seniors vanaf die sitkamer na die agterplaas vir `n pit stop, en dan weer terug in die kombuis vir ontbyt.

Sy gekry tien soortgelyke-looking hond rolbal uit die kas en lyne hulle op die toonbank. "Elke hond het sy eie bakkie," het sy vertel my, as sy tel pille uit die massa van sepia bottels in die trekker aan haar reg. "Dis net makliker om te onthou wie kry watter medikasie so."

En as sy saam roer `n mengsel van rou kos en hoender sous-spesiaal versterk met voedingstowwe vir ouer honde -die pak tuur geduldig tot by haar, asof hulle al die tyd in die wêreld.

Ou honde, ou siele

Onder skuiling bevolking, seniors is nie presies die voriges word opgeraap. Selfs perfek gesonde honde wat nog jare van lewe in hulle te kry oor geslaag vir jonger kleintjies. Franklin dring egter dat met hul stadiger tempo van die lewe en hul housetraining dae agter hulle (in die meeste gevalle), hulle maak vir `n ideale troeteldiere. En as feit, sy suksesvol aangeneem uit meer as honderd senior honde Muttville het in geneem tydens die laaste jaar en `n half.

As Franklin deel besonderhede van begin Muttville se, ek swaartekrag na `n besonder sag man-een van die min groter-grootte honde-en vra vir sy storie. Dit is al te dikwels: Charlie en sy twee broers en susters is vasgeketting buite vir maande, asook gely ander misbruik en erge verwaarlosing.

Franklin vertel my dat die ander twee honde so getraumatiseer, die mees barmhartige opsie was om hulle neer te sit. Maar Charlie lyk sterker, was daar lig in sy oë. "Hy is nog steeds ly `n bietjie van Post-traumatiese stresversteuring, maar hy kom `n lang pad," sê sy. As hy sy kop gate in die skelm van my elmboog, ek leun in en soen sy oor, wonder wat sy gelukkig aanneemouers sal wees.

Werk soos `n hond

Omdat dit so `n nis behoefte vul, is Muttville bekende-en hoog aangeskrewe rondom die San Francisco Bay Area. Oproepe en e-posse te gooi in op `n daaglikse basis van individue en skuilings op en af ​​Kalifornië, vra Franklin te neem in hul ou, maar dikwels hoogs adoptable honde. Eenvoudig te reageer op die instroming is `n voltydse werk, nie om die versorging van die diere self noem. Dit is egter nie hoe Franklin betaal die rekeninge. Sy verdien haar lewe as `n haarkapper, maar bestee ten minste soveel ure in daardie hoedanigheid as sy doen om die bestuur van Muttville.

Gelukkig, Franklin is nie alleen in haar pogings om te sien die organisasie voortgaan om te groei. `N Hond nanny kom gereeld na kameraadskap bied, gaan stap, en medikasie toe sy is nie by die huis. Franklin berus ook op `n klein kader van vrywilligers en omtrent `n dosyn pleeggesinne te help huisves die diere. En, Muttville is `n amptelike 501 (c) 3 nie-winsgewende agentskap, wat beteken dat Franklin is afhanklik van skenkings deur die webwerf, muttville.org, om te help om dit finansieel bedryf.

Sy is dankbaar vir almal, insluitend die netwerk van bestuurders wat help om die honde te vervoer, soms honderde myle, om haar huis toe. "Dit is amper soos `n ondergrondse spoorweg," sê sy. "Ons ontmoet by vragmotor tot stilstand kom of gas stasies langs die snelweg en honde oorgedra word van een motor na die ander." Tog is daar geen manier om verby die feit dat Franklin `n dag van vakansie nie gehad het in die jaar en `n half Muttville is aan die gang.

Die gelukkigste van eindpunte

Na ontbyt, `n paar met inkontinensie kwessies coaxed terug buite hulself te verlig. Vir die grootste deel, die honde is vry om in en uit te dwaal as hulle wil, en `n paar lyk die pragtige agterplaas verkies - binnenshuis aan die gemaklike kussings - met sy multi-laag hout dekke, hang plante en groen.

Ek wonder hardop of die verantwoordelikheid van dit alles, en die inherente hartseer van die werk in `n gebied van dierewelsyn, kan te veel soms. Franklin verduidelik waarom dit die moeite werd: "Daar is `n familie wat verlief geraak het met een van ons seniors-en die hond het `n mooi rowwe lewe gehad," het sy vertel my. "Hulle het geweet dat die hond was nie van plan om lang- woon sy al oud en broos was, maar nie in enige pyn. Soos dit blyk, die hond het vir net `n week nadat die familie het haar huis. Maar hulle slaap beter om te weet hierdie hond het geweet ten minste een week van liefde en warmte en respek in haar lewe voor sy oorlede is. "

Franklin bereik tot die terrier mengsel rus troeteldier by haar voete. "Geen hond," sê sy, "moet haar laaste dae spandeer in `n skuiling."