Hoe kan ek met my sielsgenoot: EJ en Marvin van HARRISVILLE, Rhode Island

Mens: EJ

honde: Marvin

plek: HARRISVILLE, Rhode Island

tipe: Labrador Retriever

Ons storie:
Op 1 Julie 2002 het ek die direkteur van die Rhode Island DBV, die derde oudste menslike samelewing in die Verenigde State van Amerika, ná `n 34-jaar loopbaan as `n perd veearts. My hele lewe het ek betrokke was met perde in `n paar weg-Ek het `n hond of twee as `n kind, maar altyd bevoordeel perde vanaf `n vroeë ouderdom.

Dit was `n nuwe loopbaan vir my sonder enige meer nag noodgevalle of naweke spandeer roaming die platteland, die versorging van perde. My seun Tim het uit die kollege gegradueer en verseker `n goeie werk, en my vrou Marie en ek was uiteindelik vry.

Dit alles verander in `n kwessie van maande as gevolg van `n drie-jaar-oue swart Labrador Retriever opgegee deur sy eienaars wat nie meer tyd gehad vir hom in hul lewens. Sy naam was Marvin. Marvin was `n mooi hond, maar het `n gestremdheid. Sy regter agterbeen is beseer toe hy `n jong was pup, en hy kon skaars enige gewig dra op dit. Na `n paar weke in die skuiling het `n jong man in op soek na `n familie hond. Marvin pas die wetsontwerp ten spyte van sy been probleem. Ek het Marvin verlaat die skuiling wat laat somer dag sy swaaiende stert, dankbaar vir `n tweede kans.

As die blare begin om kleure wat val draai, is Marvin terug na die skuiling vir geen goeie rede vir die tweede keer in sy lewe gebring, ongewenste. Hy het niks verkeerd gedoen nie, maar hy aanvaar sy terugkeer na die kennel.

Ek het regtig nie `n verduideliking oor hoekom ons oë gehou vergadering op my oggend besoeke aan die hondehokke, die uitdeel van snacks om die honde wat saam met ons was. Marvin was daar altyd aan die voorkant van die hok, staar na my terwyl hy liggies het `n verrassing van my hand. Ek het geleer dit is `n slegte teken as `n hond staar na jou, maar ek sien blik Marvin se as `n teken van vriendskap.

Ek het vir my seun oor hierdie wonderlike hond en hy het gesê: "Pa, moet jy neem hom. "Die gedagte van die totstandkoming van die huis `n 90 pond hond wat skuur nie oor gaan te goed met my vrou. My seun het volgehou. Ek oortuig my vrou te Marvin besoek aan die skuiling en dit het so-so. Sy het aangeval deur `n groot hond as `n jong meisie en dat vrees lyk nooit afneem. Maar as die weke verby is, niemand skynbaar belangstel in die swart Lab wat twee keer het opgegee en het `n gestremdheid. Marvin het nou goed bestee meer as `n maand in die skuiling.

Na `n paar meer gesprekke met my seun en vrou, het ons besluit as `n gesin te Marvin `n derde kans eerder as geen kans op alle gee. Op 1 November 2002 het ek amptelik aangeneem Marvin met `n caveat: hy sou my hond wees en woon op die skuiling.

Thanksgiving was net om die draai en my seun het vir my gesê om Marvin huis toe te bring vir Thanksgiving. Een groot probleem: ons is met 16 mense oor vir aandete. Om `n lang storie kort te maak, Marvin by die huis kom vir Thanksgiving ete, met baie familielede, en was nog nooit `n ander nag deurgebring by die skuiling.

Vyf jaar verstryk het sedert Marvin het my (en my vrou se) beste nie-menslike vriend, en ek is nie spyt eendag van hulle. Hoogte te bly met hom is nie `n maklike taak nie. Hy het geskryf `n boek se kinders getiteld wonderlike Marvin en besoek meer as 94 verskillende verpleeginrigtings, hospitale, dagsorgsentrums, skole, biblioteke, en die somer kamp programme in drie verskillende lande. Hy is betrokke by die RISPCA com onderwys program en het `n waterverf kunstenaar. Hy het verskeie toekennings ontvang vir sy gemeenskapsdiens en is waarskynlik die enigste hond in Rhode Island geskiedenis te ontmoet met twee sit burgemeesters en `n goewerneur.

Marvin opgewek het meer as $ 88.000 uit die opbrengs van sy boek en skilderye, wat oorslaan na die grootste bydraer tot die RISPCA. Alle geld wat ingesamel word deur Marvin gaan in die Marvin Fund, `n liefdadigheidsorganisasie wat hy gestig om wesens groot en klein in die behoefte van kos en skuiling te help. Die fonds help ook die bejaardes, gestremdes en minderbevoorregtes betaal vir mediese sorg vir hul troeteldiere wanneer niemand anders sal. Deur die Marvin Fonds meer as 750 troeteldiere is gehelp.

Dit is werklik verstommend om hoeveel die sien bejaardes in verpleeginrigtings geniet Marvin se maatskappy. Sien die glimlagte op hul gesigte is iets wat ek nooit sal vergeet nie. Wanneer hy besoek minderbevoorregte kinders in die middestad, laat ons optimisties dat sy boodskap van hoop die lewe van net een kind kan verander. Sy besoeke aan siek kinders in staat stel om hul siektes vergeet vir `n kort tyd en wanneer hulle sy storie te hoor, hulle weet daar is altyd hoop.

Marvin het my gebring na plekke wat ek van gehoor maar nog nooit ervaar. Ter wille van hom wat ek kyk nou na die lewe baie anders as wat ek een keer gedoen het. Hy het my geleer dankbaar vir alles wat ek het in die lewe en nie om te kla oor die min ongerief te wees. Hy het my geleer dat ongeag hoe donker dit in iemand se lewe kan kry, beteken dit nie veel neem hulle `n paar strale van lig om te wys. Stel jou leer dit van `n hond! My lewe en dié van my hele familie is verbeter deur `n hond wat twee keer in sy lewe is verwerp.

Hoewel Marvin nie sal wees met my vir baie jare om te kom, sal ek vir ewig onthou die wonderlike jare wat ons spandeer saam maak die lewe `n bietjie beter vir ander minder bevoorreg is.