Mitraalklep ontoereikendheid en die Cavalier King Charles

Een van die mooiste rasse wat jy nog nie vertroud is met vinnig opkomende in gewildheid kan wees. Dis die Cavalier King Charles Spaniel (CKCS), en dit is een van die gewildste rasse in Groot-Brittanje. Sedert 2000 het die CKCS gegroei in gewildheid en in 2013 was die 18 gewildste volbloed perde hond in die VSA, volgens die AKC. Ongelukkig CKCS is vatbaar vir abnormaliteite van hartkleppe op beide die regter en linker kant van die hart, die meeste aansienlik `n abnormaliteit van die mitrale klep genoem mitraalklep ontoereikendheid.

Wat is mitraalklep ontoereikendheid?
Mitraalklep ontoereikendheid is `n algemene ontwikkeling in baie rasse, spesifiek middeljarige ouderdom en ouer honde. In CKCS dit word beskou as `n volwassene aanvang aangebore abnormaliteit wees. Mitrale klep siekte en gevolglike hartversaking is die grootste oorsaak van dood in CKCS en hulle is 20 keer meer geneig om die siekte as ander rasse het, volgens die Cavalier King Charles Spaniel Club.

Voldoening aan teling beperkings word aanbeveel as gevolg van die graf aard van die siekte en die feit dat die toestand self nie openbaar in baie gevalle tot volwassenheid. Die Cavalier King Charles Spaniel Club sê, ideaal honde moet nie geteel totdat hulle ten minste 5 jaar oud. `N Sekondêre aanbeveling noodsaak dat beide ouers as vry van waarneembare abnormaliteite word gesertifiseer by 2 1/2 jaar oud is.

Simptome en behandeling
Dit is tragies dat die siekte is nie net deurdringende in CKCS maar ook progressiewe en oor die algemeen noodlottige. Sodra kliniese tekens soos moeilike asemhaling en / of opeenhoping van vloeistof in die maag ontwikkel die prognose vererger. Sodra hartversaking ontwikkel mediese ingryping wat bestaan ​​uit `n kombinasie van dwelms kan, vir `n tyd, beheer kliniese tekens.

Vroeë asimptomatiese gevalle nie baat vind by mediese ingryping en kardioloë advokaat nie vir die behandeling van asimptomatiese honde. Sodra kliniese tekens ontwikkel, bestuur en behandeling raak omstrede selfs onder kardioloë.

A veeartsenykundige kardioloog moet geaffekteerde honde gereeld te evalueer. Behandeling moet wees onder die toesig van `n veearts huidige en vertroud is met verskeie modaliteite.

Ongelukkig is dit `n algemene, geërf en progressiewe toestand wat nog bestudeer word deur kundiges met min duidelike rigting oor hoe om uit te roei of te behandel hierdie moordenaar.