Servikale werwel onstabiliteit (weifelaar sindroom) in honde

Oorsig van Canine Servikale Vertebrale Onstabiliteit (weifelaar sindroom)

Servikale werwel onstabiliteit (CVI) is ook bekend deur verskeie name in honde insluitend weifelaar sindroom, stert servikale spondylomyelopathy, servikale werwel misvorming, servikale spondylolisthesis, servikale stenose en servikale spondylopathy. Weifelaar sindroom is `n term losweg gebruik word om druk rugmurg letsels wat die stert servikale werwelkolom (die rugmurg by basis van die nek) in groot- en reuse-ras honde in te sluit. Die oorsaak is waarskynlik die gevolg van genetiese, voedingswaarde en biochemiese invloede wees.

Wat om te kyk uit vir

Tekens van servikale werwel onstabiliteit in honde kan die volgende insluit:

Diagnose van servikale Vertebrale Onstabiliteit (CVI) in Honde

Jou veearts sal `n volledige fisiese en neurologiese ondersoek uit te voer om die ligging en die erns van die probleem te bepaal. Bykomende toetse kan die volgende insluit:

Behandeling van Servikale Vertebrale Onstabiliteit (CVI) in Honde

Hierdie pasiënte gewoonlik vereis chirurgie behandel die rugmurg kompressie. Chirurgiese behandeling is daarop gemik om dekompressie (verligting van die botsing van die rugmurg) en afhangende van die aard van die letsel, fusion of stabilisering kan aanbeveel word.

Mediese behandeling wat bestaan ​​uit glukokortikosteroïede en rus kan `n paar tekens van siekte te verlig, maar effekte kan tydelik wees en kan gastro-enteritis en sistitis veroorsaak.

Tuisversorging

Fisiese terapie is `n belangrike aspek van tuisversorging vir sindroom weifelaar se. Jou troeteldier kan in `n nekstut geplaas word en sal moet beperk word vir `n vasgestelde bedrag van tyd (gewoonlik 4 tot 8 weke). Beperk spring en spring af van verhoogde gebiede en vetsug te verminder.

In-diepte inligting oor Servikale Vertebrale Onstabiliteit (CVI) in Honde

Weifelaar sindroom is `n term losweg gebruik word om druk rugmurg letsels wat die stert servikale werwelkolom (die rugmurg by basis van die nek) in groot- en reuse-ras honde in te sluit. Die sindroom verteenwoordig `n ontwikkelings misvorming en malarticulation van die nekwerwels (nek been) in honde wat kompressie van die rugmurg veroorsaak.

Die oorsaak is waarskynlik multifaktoriale met genetiese, voedingswaarde en biochemiese invloede te wees. Die teenwoordigheid van `n groot, swaar kop op `n lang nek kan abnormale kragte wat bydra tot abnormale vertebrale ontwikkeling te skep.

Die rugmurg kompressie veroorsaak dat die kliniese tekens, veral in die agterste bene. Algemeen, is die eerste tekens eenvoudig te gly of scuffing die pote tydens oefening. Ander tekens is hoogs veranderlike en hang af van die graad van kompressie en die duur van die tekens.

Die meeste gevalle het `n akute aanvang. Die verloop van die siekte kan progressiewe (vererger met verloop van tyd) of staties wees (wees statiese en nie verander met verloop van tyd). Soms, kan honde geraak word deur `n akute aanvang van Kwadriplegie (verlamming in al vier ledemate). Baie keer hierdie honde het getoon geen vorige tekens van nek siekte en het geen geskiedenis van trauma.

Twee afsonderlike siektes word beskryf as weifelaar sindroom. Beide siektes het `n soortgelyke tekens wat betrekking het op gang die hond se, wat swakheid en gebrek aan koördinasie in die bekken (agter) ledemate sluit. Dit kan verlamming van beide bors- en bekken ledemate veroorsaak.

ontwikkelingsbehoeftes Abnormaliteite

Die eerste siekte gesien word in jong honde wat voortspruit uit ontwikkelings abnormaliteite veroorsaak misvorming en malarticulation van die werwelkolom en is meer algemeen in jong honde uit ses-maande tot twee jaar oud. In hierdie siekte kan al servikale gewrigte geaffekteer word nie.

Hierdie siekte is die mees dikwels gesien in Great Danes, maar ander groot- en reuse-ras honde beïnvloed kan word. Voedingswaarde studies in Great Danes het getoon dat ad libitum (free-keuse) voer van `n paar dieet in jong honde kan die voorkoms van die siekte te verhoog. Chroniese, oormatige kalsium inname in jong honde kan lei tot hypercalcitonism, wat skeletale verbou en ossifikasie versteur en kan bydra tot abnormale vertebrale ontwikkeling.