Desert skilpad siektes / algemene

Versteurings van die Shell: Wanvoeding is wydverspreid onder gevange woestyn skilpaaie, met veral `n verwoestende gevolge vir kleintjies. Onvoldoende minerale inname (te veel blaarslaai en slaai items) lei tot `n ongesonde, sagte of verkeerd dop. Beserings aan die dop wat veroorsaak word deur motors en grassnyers is algemeen, veral in die lente, wanneer skilpaaie uit winterslaap kom. Groot omsigtigheid moet uitgeoefen word wanneer honde toegang tot woestyn skilpaaie word toegelaat nie. Honde veroorsaak dikwels ernstige beserings aan die dop en die ledemate van skilpaaie. Shell vrot (een of meer erosie van die boonste en / of laer dop) kom gewoonlik as gevolg van `n besering aan die dop of blootstelling aan vuil omgewingstoestande. Aansteeklike siektes kan ook geassosieer word met hierdie versteuring.

absesse: Bakteriële absesse algemeen as gevolg van steekwonde en ander beserings. Omdat skilpaaie geredelik interne absesse ontwikkel, moet sistemiese antibiotika gebruik word om al absesse (eksterne of andersins) te behandel.

Orgaanversaking: Die verwoesting van `n leeftyd van laegraadse infeksies en water ontneming kan lei tot sirrose van die lewer of nierversaking in die ouderdom van skilpaaie. Bloed chemie analise is nodig om die diagnose te maak.

Impactions en vreemde voorwerp Inname: Sand impaksie is algemeen in kleintjies. Daarom moet hulle nie gehou word op sand nie, maar eerder op harde vuil of binne-buite tapyt. Chirurgie om `n sand impaksie verlig of op te haal vreemde voorwerpe uit die derm is `n ingewikkelde proses en moet slegs deur `n ervare veearts.

Blaasstene: Saamgestel uit uriensuur, vereis baie jare om te vorm en kan ongelooflik groot mate bereik (bofbal grootte is nie skaars). Desert skilpaaie is geneig om hierdie toestand as gevolg van funksie van die stoor en resorpsie van water die blaas se. Deeltjies van uriensuur geleidelik ophoop in die blaas oor jare. Wanneer hierdie klippe wat groot genoeg is om die blaas voering irriteer, meganies benadeel urinering, inmeng met loop of pyn veroorsaak word, die meeste skilpad eienaars geword verdagte dat iets verkeerd is. Die diagnose word bevestig met x-strale. Regstelling behels chirurgiese verwydering van die klip. Die onderste dop moet oopgemaak word en die liggaamsholte en blaas verken. Dit is `n baie ingewikkelde proses en moet uitgevoer word deur `n ervare veearts.

Yster-berging Disease: Sommige woestyn skilpaaie ly aan oormatige opeenhoping van yster in die lewer. Dit lei tot chroniese hepatitis en uiteindelik sirrose. Soos in voëls en mense, is hierdie siekte vermoedelik die gevolg van `n ensiem tekort wees. Eienaars moet nie bied yster tablette om hul woestyn skilpaaie. Kos en water hoog in yster moet ook vermy word.

Diabetes mellitus: Desert skilpaaie kan diabetes mellitus, wat noukeurig gemonitor mediese sorg vereis ontwikkel. Slegs `n ervare veearts moet probeer om hierdie pasiënte te reguleer omdat insulien het `n uiters langdurige effek in hierdie reptiele.

Oogsiektes: Verskeie afwykings met betrekking tot die oë en verwante strukture kan bedwing woestyn skilpaaie. Sommige van hierdie sluit in katarakte, korneale maagsere, infeksies, steekwonde en ander beserings, konjunktivitis, keratitis sicca (droë oog), en uitgebroeide oog-sindroom (vaskulêre letsels). betrokkenheid oog kan respiratoriese siekte vergesel. Katarakte kan ontstaan ​​as gevolg van `n besering of infeksie, en `n paar oogsiektes is oorerflik. Ongewone Kleur variasies word ook kennis geneem van tyd tot tyd.

Gular oorgroei: Ouer woestyn skilpaaie kan groot, toegegroei gular projeksies (vorentoe projeksie van die laer dop, onder die nek) te ontwikkel. Hierdie toestand kan inmeng met eet en sluk. Regstelling behels periodieke snoei van hierdie projeksie.

Submandibulêre ( "Seks Gland") Inflammasie: Gedurende die broeiseisoen, kan die groot "ken" of "seks kliere" van die manlike woestyn skilpad verhoog in grootte en mag dreineer. Die uitbreiding van kennis geneem kan normaal wees, maar infeksies van hierdie kliere kan voorkom. Laboratoriumtoetse kan help om te onderskei tussen normale en `n besmette stel submandibulêre kliere.