Hond been seer

Panosteitis is `n inflammatoriese siekte van die bene van jong honde. Dit veroorsaak `n skielike aanvang van verlamming, wat lei tot herhaalde mank. Dit kom in baie rasse van die honde, maar Duitse herders, veral mans, lyk meer geneig is tot die ontwikkeling van dit. Honde tussen vyf tot twaalf maande van ouderdom is meestal geraak, hoewel dit so vroeg as twee maande en so laat as vyf jaar oud kan toeslaan.

Panosteitis Simptome

Panosteitis gewoonlik invloed op die lang bene en selde behels meer as een been op `n slag. Sodra dit `n been geraak het, is dit waarskynlik nie weer sy verskyning maak in daardie selfde been. As gevolg hiervan, kan `n hond slap op een been vir `n kort rukkie, stop mank, en dan slap op `n ander been. Die oorsaak van panosteitis is onbekend. Sommige kenners glo dat oorerflike faktore betrokke is, veral omdat hierdie siekte blyk te voorkom saam familie lyne. Voeding nie blyk te wees wat betrokke is, maar allergieë, metaboliese versteurings, infeksies, immuunstelsel disfunksie, parasitisme en hormonale probleme is as moontlike oorsake voorgestel.

Panosteitis Behandelings

Die meeste geraak honde te herstel sonder behandeling deur twee jaar van age.Until dan kan episodes van mankheid voorkom met wisselende grade van erns en vir verskillende lengtes van die tyd. Hierdie episodes kan voorkom by onreëlmatige tussenposes twee tot drie weke uitmekaar, en kan laaste van `n paar dae tot `n paar weke. Elke episode kan wissel van matig mankheid te onbruik van die been af ​​te handel. As die hond ouer word, moet die erns van die verlamming episodes geleidelik verminder en die periodes van vergifnis in tussen die aanvalle moet langer hou. Uiteindelik het die siekte loop sy gang en die pasiënt is gratis van pyn en kliniese tekens.

Om hierdie toestand te diagnoseer, `n veearts neem `n x-straal van die aangetaste been. Sodra `n diagnose van panosteitis gemaak, kan u veearts stel medikasie om inflammasie en pyn te verlig. Behandeling met prednisoon is effektief in die verligting van pyn en die oplossing van verlamming, maar nie die verloop van die siekte verander. Beperking van oefening of af te dwing res lyk nie `n verskil maak. Te veel oefening, aan die ander kant, moet ontmoedig word.