Pleurale effusie in katte

In-diepte inligting oor Pleurale effusie in Cats

inhoud

In-diepte inligting oor pleurale effusie in cats
Diagnose in-diepte
Behandeling in-diepte

Daar is dosyne van redes vir hoes, moeilik of moeilike asemhaling en moegheid. Die toestande wat die meeste geneig om hierdie tekens veroorsaak is siektes van die lugweë en long, abnormaliteite van die hart en bloedvate, en opeenhoping van lug in die borskas (pleurale spasie). Voorbeelde van sulke siektes sluit in:

Hartversaking

Long kanker

Longinfeksie (swam, bakteriële, parasiete)

Gewasse in die lugweë

Obstruksie van die lugweë (vreemde voorwerpe, gewasse)

Tekort aan proteïen in die bloedstroom (hypoproteinemia)

Overhydration (soos wanneer `n oormatige hoeveelheid vloeistof binneaars gegee)

Trauma veroorsaak `n diafragma breuk

Trauma aan die bors muur, longe of hart

Siektes van die pankreas, soos pankreatitis (ongewoon)

Lewer siekte

Bloedklonte in die groot skepe

abdominale chirurgie

Idiopatiese (onbekende oorsaak)

Wanneer ernstige, sal die opeenhoping van vloeistof rondom die longe (pleurale effusie) jou troeteldier laat moeilike asemhaling het. Die toestand kan lewensgevaarlik wees. Hoewel dramatiese, die simptome van moeilike asemhaling (dispnee) is nie spesifiek vir slegs een toestand. Daar is talle oorsake van pleurale effusie en dit is noodsaaklik dat u veearts die oorsaak vas te stel ten einde toepaslike en spesifieke terapie in te stel.

Maar aanvanklike behandeling van pleurale effusie in alle gevalle waar die dier is met moeilike asemhaling, is gerig op die verwydering van die vloeistof, ten einde die longe weer uit te brei en te verbeter ventilasie (luginlaat).

Diagnose In-diepte

Diagnostiese toetse is nodig om pleurale effusie te erken en uit te sluit ander siektes wat soortgelyke simptome kan veroorsaak. `N Volledige mediese geskiedenis sal geneem word wat waarskynlik sal sluit die volgende vrae:

Is daar `n geskiedenis van siekte?

Het jou kat is onlangs anesthesetized?

Het jou kat is gesteriliseerd?

Watter omstandighede maak die asemhaling erger?

Wat is die omgewing se jou kat en reis geskiedenis?

Is daar enige moontlikheid van trauma?

Is jou kat braking of gagging?

Wat medikasie is jou kat tans?

Wat medikasie het jou kat geneem in die verlede, en wat was die reaksie op terapie?

Het jou kat ooit hart worm siekte gehad? Is hy op hart worm voorkoming terapie nou?

Het jou kat is blootgestel aan enige gifstowwe (soos rottegif)?

Maak jou kat hoes? Indien ja, hoe dikwels? Is dit erger gedurende die dag of in die nag, en dit vererger met oefening?

Jou veearts sal `n deeglike fisiese ondersoek uit te voer. Die aantal diagnostiese toetse wat nodig is, hang af van die duur van tekens, die omvang van die siekte, en wat jou veearts bevind op die fisiese ondersoek. Die fisiese ondersoek moet die volgende insluit waarneming van asemhaling, beluistering van die hart en longe, en bepaling van die kleur van die slymvliese. Jou veearts sal jou kat met sorg hanteer tydens die eksamen ten einde stres te verminder. As jou kat is `n groot deel van die moeilike asemhaling, sal noodbehandeling nodig wees.

Wanneer jou kat is stabiel, addisionele toetse wat uitgevoer kan word sluit in `n volledige bloedtelling en ander bloedtoetse. Hierdie toetse sal help bepaal of bloedarmoede is `n kompliserende faktor en sal toelaat dat jou veearts om orgaanfunksie (soos die nier) te evalueer. `N Bloedtoets om hart worm infeksie op te spoor kan aanbeveel word in sommige pasiënte.

X-strale (radiografie) word gewoonlik sodra die pasiënt is stabiel geneem. Die radiografie sal geëvalueer vir hart uitbreiding vloeistof, frakture, gewasse en long abnormaliteite. X-strale word dikwels herhaal word na die verwydering van vloeistof vir `n beter visualisering van strukture.

Bepaling van die tipe vloeistof wat in die bors behels die evaluering van die vloeistof vir kleur, helderheid, seltellings en proteïen vlakke. Vloeistowwe wat verdink word dat hy maagmelksap sal trigliseriede konsentrasies gedoen in serum (bloedmonster) en vloeistof vir `n vergelyking het.

Bloeddruk sal gewoonlik gemeet word. Dit word gedoen met `n spesiale toestel wat bloedvloei meet noninvasively deur die voorwerpe in die bene of stert. Beide hoë en lae bloeddruk waardes moet geïdentifiseer omdat óf kan voorkom in pasiënte met pleurale effusie.

`N elektrokardiogram (EKG) word dikwels verkry ter harte vergroting identifiseer en bepaal die elektriese aktiwiteit van die hart. Die elektrokardiogram is `n belastende toets gedoen deur te heg klein kontak elektrodes aan die ledemate en liggaam.

Ultraklank ondersoek van die hart (echocardiogram) nodig mag wees vir `n definitiewe diagnose. Hierdie belastende toets vereis gesofistikeerde toerusting wat `n hoë frekwensie klankgolwe skep, baie soos die sonar van `n duikboot. `N beeld van die hart is geskep. Die echocardiogram is gewoonlik die toets van keuse om die oorsaak van pleurale effusie te vestig, maar hierdie eksamen mag verwysing benodig om `n spesialis.

Jou veearts kan bykomende diagnostiese toetse beveel om optimale mediese sorg te verseker. Hierdie is gekies op `n geval-tot-geval basis as aangedui vanaf die eksamen, toetsuitslae voor of gebrek aan reaksie. Voorbeelde kan insluit:

`N angiogram van die kraniale vena cava (indien nie voldoende geëvalueer deur borskas X-strale of ultraklank)

Bloed kulture as tekens van sepsis is opgemerk

brongoskopie

A koagulasie paneel (toetse vermoë van bloed na normaal stol) indien daar bloed in die bors

Kontras studies (radiografie geneem nadat kleurstof is geadministreer) van die slukderm, of endoskopie met `n glasvezel omvang kan gebruik word om slokdarm kompressie deur gewasse wat ontstaan naby dit te evalueer.

Kontras lymphangiography om die borsbuis in gevalle van chylothorax evalueer

CT scan `n paar gewasse te evalueer

Fyn naald long aspirasie / biopsie

Limfnode aspirasie en sitologie

MRI scan

Positiewe kontras peritoneography om te heers oor diafragmatiese hernia, hoewel ultraklank is waarskynlik beter

Taurine konsentrasie taurine tekort sluit in katte met vergrote kardiomiopatie

Evaluering van die urine (urinalysis) in gevalle van lae bloed proteïen (hypoproteinemia)

Konsultasies met toepaslike spesialiste kan aanbeveel word, afhangende van die bevindinge van hierdie toetse.

Behandeling In-diepte

Die beginsels van terapie vir pleurale effusie is afhanklik van die onderliggende oorsaak. Doelwitte in terapie kan die volgende insluit verbetering van hartfunksie, die voorkoming van vloeistof opeenhoping, die voorkoming van verdere agteruitgang van die hartspier en antagonizing chemikalieë en hormone geproduseer in oormatige hoeveelhede in pleurale effusie. Aangebore hartdefekte moet verwys word na `n spesialis vir die bestuur. Die aanvanklike terapie moet gerig wees op die diagnose en behandeling van die onderliggende oorsaak.

Noodhantering van diere met pleurale effusie kan die volgende insluit:

Plasing in `n suurstof hok of gebruik van `n suurstofmasker of nasale buis

Plasing van `n binneaarse kateter (indien moontlik) in staat te stel om dwelms te kry

Bors kraan (thoracentesis) om `n paar vloeistof te verwyder en laat die longe om meer volledig te brei

Bepaling van rooi sel nommers en proteïen konsentrasie in die bloed (verpak sel volume en totale proteïen)

Verdere terapie sal afhanklik van die onderliggende oorsaak wees.

Deel op sosiale netwerke:

Verwante