Etileenglikol toxicose in katte

Etileenglikol toxicose is `n tipe van vergiftiging wat plaasvind na inname van vries of ander vloeistowwe wat die bestanddeel etileenglikol. Etileenglikol self is nie giftig nie, maar dit is gemetaboliseer in die dier se liggaam na `n paar uiters giftige chemikalieë wat verantwoordelik is vir sy potensieel dodelike gevolge is.
Potensiële bronne van etileenglikol in die omgewing sluit in antivries (die mees algemene bron van etileenglikol vergiftiging), lugversorging koelmiddels, remvloeistof, hitte-uitruiling vloeistowwe uit sonkollektors, en vloeistowwe gebruik in kleur film verwerking.

Etileenglikol vergiftiging simptome in die senuweestelsel en ernstige nierversaking met byna volledige beëindiging van die urine. Etileenglikol vergiftiging kan dodelik wees as dit nie gou behandel na inname (binne 4-8 ure).

Katte wat buite doelloos sonder toesig is meer geneig om etileenglikol in antivries wat onbehoorlik is van die hand gesit het van teëkom. Etileenglikol het `n soet smaak en katte sal dit geredelik verteer. Ongelukkig het baie eienaars nie besef dat hul troeteldier etileenglikol het verteer en nie bewus van die probleem geword totdat die dier toon nie-spesifieke simptome van nierversaking soos verlies van eetlus, lusteloosheid en twee tot drie dae later braking. Behandeling is dikwels nutteloos nadat erge nierversaking ontwikkel.

Katte is meer vatbaar vir etileenglikol vergiftiging as honde (maw kleiner bedrae wat nodig is om te veroorsaak vergiftiging). Die minimum dodelike dosis vir `n kat is 1.5 ml vries per kilogram van liggaamsgewig. Daarom kan `n teelepel dodelike vir `n 7 pond kat wees.

Definitiewe behandeling moet so gou as moontlik na die verbruik van etileenglikol (binne `n paar uur) begin word. As stiptelik en toepaslik behandel word, sal troeteldiere wat etileenglikol verteer nie ontwikkel nierversaking en het `n goeie kans op oorlewing.

Wat om te kyk uit vir