Hondesiekte: hondesiekte virus

Hondesiekte virus

Vir baie jare hondesiekte virus is die mees gevreesde van die virale siektes wat honde. Parvovirus kan dit oortref in hierdie verband, maar dit is nog steeds `n dodelike virus wat honde en ander lede van die honde-familie dood. Dit is ook infektiewe om fretten, mink, weasels en hul naasbestaandes onder die familie Mustelidae asook wasbere, pandas en ander lede van die familie Procyonidae. Onlangs dit word geglo dat die skuldige in die dood van `n aantal Afrikaanse leeus wees.

Hondesiekte virus is `n RNA virus van die morbillivirus familie. In die mens, is masels veroorsaak word deur `n lid van hierdie virus familie. Hondesiekte virus is meer geneig om te hondjies raak as ouer honde. Dit is waarskynlik te wyte immuniteit verkry deur hondesiekte virus inenting of blootstelling aan die virus natuurlik, wat lei tot immuniteit. Dit kan invloed op honde van enige ouderdom, al is. Dit veroorsaak dat baie veranderlike kliniese tekens wat maak regerende dit uit in `n jong siek hond `n moeilike proses. In sommige honde `n verbygaande koors, miskien vergesel deur `n gebrek aan eetlus of ligte depressie kan wees die enigste tekens van aanvang van hondesiekte. Ander honde is wat geraak word deur `n sistemiese siekte met nasale en okulêre ontlaai, hoes, koors, depressie, gebrek aan eetlus, braking en diarree. Dit is nie ongewoon vir honde om `n paar, maar nie al die tekens wat verband hou met hierdie siekte het.

Sedert die onopsigtelike infeksies gaan dikwels ongediagnoseerde en die ernstige infeksies dikwels teenwoordig in honde wat van hondesiekte virus sterf is, is die sterftesyfer van hondesiekte altyd gedink baie hoog wees. Met verloop van tyd, is dit erken dat `n aantal honde oorleef die aanvanklike infeksie net om neurologiese tekens ontwikkel van die een na `n paar weke na infeksie. Aanvalle, gedrags- veranderinge, loop in sirkels en ander ambulante probleme wat algemeen te ontwikkel. Baie honde wat neurologiese tekens ontwikkel ontwikkel ritmiese bewegings of "tics". Dit is bekend as chorea. Soms geraak honde blyk te wees kougom te danke aan die bestendige kontraksies van die spiere van die kop. Honde wat beide die aanvanklike infeksie en die daaropvolgende neurologiese siekte oorleef kan gaan om retinale skade, korneale verkleuring of uiterste hardheid van die vel van die neus of voet pads ontwikkel. Infeksie met die hondesiekte virus kan moeilik wees om te diagnoseer met sekerheid wees.

Dit is nie ongewoon vir hondjies met suggestiewe kliniese tekens van `n onlangse inenting vir die virus het. Dit maak dit moeilik om infeksie te oordeel deur teenliggaam titers in baie gevalle. Daar is `n latente periode vandat die virus gaan `n hond se liggaam tot kliniese tekens verskyn van ongeveer 10 tot 14 dae wat beteken dat klein hondjies wat reeds besmet is kan ingeënt word voordat kliniese tekens verskyn. Die inenting is nie geneig om doeltreffend te wees in die voorkoming van die siekte wanneer dit gegee nadat infeksie voorkom te wees.

Soms is die virus kan geïdentifiseer word in besmette weefsel met behulp van immunofluorescent tegnieke. Dit werk in die witbloedselle `n paar dae na infeksie en in conjunctival (die pienk deel van die oog area) dep tot 21 dae na infeksie. Insluiting siste kan gesien word in conjunctival deppers sowel. Algemene bloed chemie en bloed seltelling waardes is gewoonlik redelik leersaam wanneer hondesiekte teenwoordig is. Serebrospinale vloeistof (SSV) krane kan teenliggaampies om hondesiekte virus en `n verhoogde proteïen aan te dui. X-strale mag tekens van longontsteking wat tipies vir virale infeksie, maar nie definitiewe vir alleen hondesiekte virus is wys. In baie gevalle is die verloop van die siekte bied uiteindelik die diagnose as aanvanklike tekens van `n algemene siekte verandering aan neurologiese tekens met verloop van tyd.

Op die oomblik is, is daar geen spesifieke behandeling vir die hondesiekte virus dood te maak. Algemene ondersteunende sorg en beheer van neurologiese tekens soos aanvalle kan lei tot `n redelike herstel van hierdie infeksie. Dit kan `n lang termyn projek wees, al is.

Voorkoming van infeksie is die beste manier om te gaan met hondesiekte. Voldoende inenting van hondjies is nodig. Veeartse is geneig om inentings te begin vir hierdie siekte by ongeveer 6 weke oud en voortduur tot 12 of selfs 16 weke van ouderdom 3 tot 4 weke tussenposes. Die entstof word herhaal as gevolg van inmenging met inenting van teenliggaampies geslaag om hondjies in melk van die moeder. Hierdie teenliggaampies te verhoed dat die entstof uit te werk in sowat 75% van hondjies op ses weke ouderdom, ongeveer 25% van die hondjies by nege weke oud en net `n paar hondjies by twaalf weke van ouderdom. Die eerste inenting is dus `n poging om te behandel die 25% van hondjies wat vatbaar en die opvolg inenting gegee om uiteindelik voorsien beskerming aan byna al die hondjies wat inenting ontvang.

Sommige stamme van hondesiekte entstof bied byna lewenslange immuniteit na die aanvanklike reeks en een-jaar booster terwyl ander stamme bied `n korter duur van immuniteit. Sommige hondjies te ontwikkel tekens van hondesiekte na inenting, selfs al is hulle nie verskyn om die siekte te hê. In hierdie hondjies plaasvind enkefalitis. Dit kan dodelik wees, hoewel die meeste hondjies waarskynlik herstel. Hondesiekte virus uitgestort in alle liggaam sekresies van besmette diere. Honde kan die virus versprei vir `n paar weke tydens die siekte en die daaropvolgende herstel periode. Die virus is nie veral stabiel in die omgewing, waarskynlik blywende nie meer as `n paar weke. Dit is vatbaar vir ontsmettingsmiddels, veral die kwaternêre ammonium verbindings soos Roccal (TM).

Die voorkoms van hondesiekte infeksies is baie laer as in die verlede. Goeie inenting praktyke is byna seker `n groot deel van die vermindering in gevalle van hondesiekte. Dit is nog steeds teenwoordig regoor die wêreld en het voortgegaan waaksaamheid aan die kant van veeartse en honde-eienaars is wat nodig is om `n herlewing van hierdie dodelike siekte te voorkom.