Bartonellosis (kat-kras siekte)

Oorsig van Cat-kras siekte

Kat-kras siekte (CSD), ook bekend as Rochalimaea henselae of Bartonella henselae, is `n infeksie in die mens wat die meeste voorkom nadat langdurige kontak met `n jong kat. Wanneer gediagnoseer in katte hierdie siekte staan ​​bekend as kat Bartonellosis. Dit word veroorsaak deur `n bakterie genaamd Bartonella henselae.

Hieronder is `n oorsig van Bartonellosis (Cat-kras Disease) gevolg deur gedetailleerde in-diepte inligting oor die diagnose en behandeling van hierdie siekte.

Alle ouderdomme, rasse en geslagte van kat is susceptible- egter katjies jonger as een jaar oud, katjies of katte besmet is met vlooie, en wilde katte of voormalige dwaal is meer geneig om die bakterieë in hul bloedstroom. Vlooie word geglo dat `n belangrike rol speel in kat-tot-kat en moontlik kat-tot-mens-oordrag. Cats kan besmet word met die organisme vir maande of selfs jare, en nooit enige kliniese tekens wys.

Kinders en immuunonderdrukte mense kan ernstige siekte ly wanneer besmet deur hierdie bakterieë. Katte word beskou as die belangrikste reservoir vir hierdie bakterieë, hoewel vlooie en `n paar ander soogdiere het ook getoon dat `n rol in die oordrag van siektes speel.

Wat om te kyk uit vir in Cats

Bartonella is nie bekend aan ernstige siekte veroorsaak in die meeste katte. Die meeste katte sal geen kliniese tekens van siekte het. Sommige katte kan uitstal:

Wat om te kyk vir in Mense

Tekens van menslike siekte sluit opgewek velletsels wat rooi tot pers in kleur is. Enigiets van `n paar te meer as 100 kan gevind word op die gesig, romp, arms en bene. As die kat krap siekte intern versprei, kan dit koors, gewigsverlies en braking veroorsaak. By ondersoek, kan die lewer en milt vergroot. Mense met immunodeficiency probleme is by `n hoër risiko vir siekte.

Diagnose van Bartonellosis

In mense, definitiewe diagnose vereis oor die algemeen `n biopsie vir mikroskopiese ondersoek en kultuur.

Ander toetse om die organisme in katte diagnoseer kan insluit:

Tuisversorging en Voorkoming

Daar is geen tuisversorging vir Bartonellosis. Voorkomende sorg is gebaseer op die handhawing van goeie higiëne. Was jou hande na hantering troeteldiere en was skrape of byt deeglik. Nooit toelaat dat `n kat lek `n oop wond, en in stand te hou noukeurige vlooi beheer. Voorkomende vlooi en bosluis beheer word aanbeveel. Vir meer inligting lees, vlooimark en bosluisbeheer programme

Bloed kulture en serologie moet uitgevoer word op troeteldiere wat aan immuunonderdruk mense.

In-diepte inligting oor feline Bartonellosis

Daar is `n hele paar Bartonella subspesies wat mens kan besmet. Bartonella organismes veroorsaak dat `n wye verskeidenheid van kliniese siektes in mense, insluitend die volgende:

Bartonella henselae is die veroorsakende agent van kat-kras siekte in die mens.

Bartonella vinsonii, Bartonella elizabethae, Bartonella washoensis mag endokarditis veroorsaak in die mens.

Bartonella clarridgeiae mag kat krap siekte by mense veroorsaak.

Bartonella bacilliformis mag siekte Carrion se Oroya koors en / of verruca Peruana in die mens veroorsaak.

Bartonella Quintana mag endokarditis, bacillary angiomatosis en of sloot koors in die mens veroorsaak.

Kinders en immuunonderdrukte mense kan ernstige siekte ly wanneer besmet deur hierdie bakterieë. Katte word beskou as die belangrikste reservoir vir hierdie bakterieë, hoewel vlooie en `n paar ander soogdiere het ook getoon dat `n rol in die siekte speel. Die meeste katte nie kliniese tekens van siekte toon wanneer besmet.

Kat-kras siekte is die eerste keer beskryf in 1950, maar dit was eers in 1992 dat die oorsaak van die siekte is geïdentifiseer. Die organisme verantwoordelik vir die siekte genoem Rochalimaea henselae aanvanklik, maar die organisme herdoop Bartonella henselae kort daarna.

In `n studie in 1993, kinders tussen die ouderdomme 5-14 jaar het die hoogste voorkoms van die siekte. Kinders jonger as 18 opgemaak 54-80 persent van CSD gevalle. Die voorkoms van CSD is effens hoër in die suide van die Verenigde State en effens laer in die westelike state. Sestig persent van gevalle voorkom vanaf September deur middel van Januarie.

Die meeste gevalle van CSD begin met `n kat krap, hoewel sommige gevalle voorgekom het in mense wat daarop aandring dat hulle nie blootgestel is aan katte of ander diere. Die veranderlikes wat die sterkste met CSD sluit besit van `n katjie, die besit van `n katjie met vlooie, en / of om gekrap deur `n katjie. Daar is `n paar verslae waarin hond skrape is geïmpliseer, en een geval wat plaasgevind het nadat `n aap krap.

Na `n kat `n persoon krap, kan `n klein blister 3-30 dae later verskyn, en mag of nie mag nie voortduur vir solank 5 maande voor genesing. Vyf tot 50 dae na die kras, limfknope naby die streek van die kras vergroot en word pynlik. Die vergroting kan voortduur vir solank 4 maande en is die hoofrede dat mense kry mediese sorg. Atipiese vorms van CSD kan ook voorkom, insluitend mangelontsteking, enkefalitis, en longontsteking, maar dit is redelik ongewoon en kom in net 5-8,5 persent van die gevalle.

Neurologiese tekens voorkom meer algemeen in kinders. Hierdie begin gewoonlik met `n hoofpyn, en kan vorder tot delirium. Baie pasiënte het aanvalle. Herstel is gewoonlik `n vinnige en tekorte neurologiese langtermyn is skaars. MIV-positiewe individue is meer geneig om tekens van demensie te wys na infeksie.

Bartonella organismes kan veroorsaak dat ander siektes in mense. Bacillary angiomatosis en bacillary peliosis hepatis is twee voorbeelde. Bacillary angiomatosis is `n vaskulêre siekte van die vel wat as meervoudige bloed gevul siste verskyn. Dit lyk soos Kaposi se sarkoom klinies. Bacillary peliosis hepatis is `n vaskulêre siekte van die interne organe, wat veroorsaak dat koors, kouekoors, braking en gewig te verloor. Hierdie afwykings is geneig om plaas te vind in mense met `n gevorderde vigs, en hulle is geneig vuurvaste om behandeling te wees. Een-derde van pasiënte met bacillary angiomatosis verslag geen kontak met katte. Studies het getoon egter dat die besit van `n kat en / of word gekrap, gebyt of gelek deur `n kat is risikofaktore wat verband hou met beide van hierdie sindrome.

Die voorkoms van Bartonella infeksie in katte wissel oor die hele wêreld. Vyf en twintig tot 40 persent van troeteldier katte is na raming gesonde draers van die organisme wees. Wilde katte het die hoogste waarskynlikheid van positief getoets. Katte met `n swaar vlooi las is ook meer geneig om te toets positief. Katte wat positief toets vir die kat leukemie virus of die feline Immuniteitsgebrekvirus is nie meer geneig om positief te toets vir Bartonellosis.

Cats kan hoë vlakke van die Bartonella organisme in hul bloedstroom het en enige kliniese tekens van siekte toon nie. In eksperimentele omstandighede, het ligte kliniese tekens geproduseer in katte agter hulle inoculating met die organisme. Die tekens gesien het ligte koors en limfnode vergroting wat weg gaan op sy eie.

Presies hoe die organisme oorgedra word steeds verwarrend. Katte lyk besmet deur vlooi besmetting, of deur bloedoortapping van `n ander besmette kat. Vlooie van katte wat die organisme in hul bloedstroom het positiewe gekweek vir die organisme as well. Swanger katte wat besmet is blykbaar nie die infeksie transplacentally oordra na hul katjies. Want vlooie die organisme, menslike infeksie met Bartonella van vlooie is teoreties moontlik-maar kan dra, dit is nog nie gedokumenteer. Live Bartonella organismes uitgeskei in vlooi ontlasting, en baie onlangse navorsing het getoon dat vlooi ontlasting is die groot oordrag agent van `n besmette en vatbaar kat.