Muise en rotte siektes / infeksies

Chroniese murine Longontsteking (CMP) of murine mycoplasmose: Is die belangrikste en ernstige bakteriële infeksie van muise en rotte. Dit word veroorsaak deur die ongewone bakterie, Mycoplasma pulmonis. Hierdie organisme is relatief moeilik om te isoleer omdat dit nie in die laboratorium gekweek kan word met behulp van gewone kultuur metodes. Dit maak die diagnose van CMP moeiliker behalwe vir die feit dat die siekte is so baie algemeen en goed erken. Om hierdie rede, is CMP gewoonlik gediagnoseer deur tekens van siekte, sonder pogings om die veroorsakende bakterieë te isoleer. Tekens van CMP sluit snuif, nies, skeel, rooibruin trane, rowwe haarkleed, en met moeite verrig en hoorbaar asemhaling. As die binneoor betrokke raak, `n ernstige, dikwels ontneem, hoof kantel ontwikkel gewoonlik. In kolonie situasies, kan hierdie siekte ernstig invloed op die reproduktiewe kapasiteit van vroulike rotte, wat lei tot onvrugbaarheid en verminder rommel groottes. Omdat hierdie siekte is geneig om `n baie chroniese (langdurige) Natuurlik het, moet verdrukte individue antibiotiese behandeling ontvang sodra die eerste tekens word erken. Antibiotika kan bygevoeg word om die drinkwater vir lang tydperke. Individue uitstal ernstige, lewensbedreigende tekens moet aggressief behandel word met inspuitbare antibiotika indien daar enige hoop van hulle te help. Algemene, ander skadelike bakterieë bemoeilik CMP. Dit noodsaak dikwels gebruik van verskeie antibiotika.

Uitskakeling van die Mycoplasma pulmonis organisme van besmette individue beskou word deur die meeste kenners as `n praktiese onmoontlikheid. Maar vroeg behandeling verminder die erns van die siekte in geaffekteerde knaagdiere. Die uitkoms van die behandeling is altyd onvoorspelbaar, want daar is so baie faktore wat `n invloed op dit kan hê: individuele vatbaarheid en weerstand teen die veroorsakende agent is ouderdom, fisiese toestand en voedingstatus van die individuele en die teenwoordigheid van kompliserende faktore (ander bakteriële en / of virusinfeksies, hoë vlakke van ammoniak in die hok, ens). Die bakterie wat verantwoordelik is vir CMP, Mycoplasma pulmonis, is hoogs aansteeklik. Dit kan oorgedra word tussen moeder en kinders in die baarmoeder tydens embrionale lewe en deur direkte kontak na geboorte. Oordrag tussen besmette en onbesmette ouer knaagdiere gevolg van die uitruil van respiratoriese aerosols en seksuele aktiwiteit.

Hase, marmotte, en ander knaagdiere kan die veroorsakende agent dra maar doen nie openbaar tekens van siekte. Versigtig moet dus uitgeoefen toe sodat kontak tussen murine knaagdiere en hierdie potensiaal "draers." Muise en rotte, te kan voer die Mycoplasma pulmonis organisme sonder om duidelike tekens van siekte. Dit is veral waar van nuutverworwe muise en rotte. Hierdie feit beklemtoon die belangrikheid van kontak tussen muise en rotte van `n onbekende gesondheidstatus en diegene wie se gesondheidstatus is bewys deur oorblywende siekte-vry vir relatief lang tydperke beperk. Verder moet alle nuutverworwe rotte en muise word onder kwarantyn geplaas (streng beperk van ander troeteldier knaagdiere) vir ten minste 4-6 weke voor kontak met hulle toegelaat word. Enige muis of rot uitstal respiratoriese tekens (maak nie saak hoe sag) moet nooit gehuisves met of naby `n gesonde muis troeteldier of rot. Die erns van CMP kan aansienlik deur enige agent wat die respiratoriese voerings nadelig verhoog. Ander bakteriële en / of virale infeksies en blootstelling aan die irriterende chemiese effekte van ammoniak uit urine binne swak in stand gehou kampe kan bemoeilik CMP, maak die siekte baie meer dodelik.

Disease Tyzzer se: Hierdie siekte besmet meestal nagmuise en muise, maar rotte ook vatbaar. Dit word veroorsaak deur die bakterie, Clostridium piliforme, wat gewoonlik deur die eet van besmette voedsel of water oorgedra word. Die bakterie kan oorleef in spore vorm vir baie lang tydperke in die grond, beddegoed en voed en is dus hoogs bestand. Tekens van infeksie is dikwels onopsigtelike maar kan die volgende insluit lusteloosheid, rowwe haircoat, en skielike dood. Nog `n vorm van die siekte lei tot chroniese verwoesting en dood. Diarree mag of mag nie in ag geneem word. Die siekte is moeilik om te diagnoseer in individue voor die dood. Dit is aansienlik makliker om te diagnoseer tydens `n lykskouing. Offer 1-2 individue van `n groot groep en die verrigting van lykskouings op hulle aanbeveel om suksesvol te behandel en miskien spaar hy meerderheid van die groep. Spesifieke antibiotika moet vroeg in die verloop van die siekte gebruik word. Sommige bewyse dui daarop dat sy siekte aan swanger vroue oorgedra kan word. Daarom moet al die nodige voorsorgmaatreëls getref word om hierdie moontlikheid te voorkom.

Diverse bakteriële infeksies: `N Wye verskeidenheid van ander bakterieë kan veroorsaak siekte N troeteldier muise en rotte. Jou veearts is die beste toegerus is om te diagnoseer en medikasie vir hierdie siektes voorskryf. Wonde (van veg en ander vorme van trauma) word algemeen besmet met bakterieë wat reeds binne die woonkwartiere bestaan. Absesse algemeen as gevolg van wonde wanneer hulle ongemerk en onbehandelde gegaan het. Suksesvolle behandeling van sekere wonde (veral lang en diep sny) en absesse vereis veeartsenykundige ingryping. Absesse gewoonlik moet chirurgies geopen omdat die relatief vaste aard van knaagdier etter belet lancing en hulle dreineer.

virusinfeksies: Talle virusse kan muise en rotte besmet. Slegs `n paar van die belangrikste virale infeksies onder hulle sal bespreek word.

Sendai virus-infeksie: In baie muis kolonies, Sendai virus infeksie is die belangrikste en hoe sag) moet nooit gehuisves met of naby `n gesonde muis troeteldier of rot. Verpleging muise en diegene wat gespeen is die mees algemene en ernstige besmet. Volwasse muise kan besmet raak, maar selde tekens wys. Tekens van die infeksie sluit in moeilike asemhaling, rowwe haircoat, gewigsverlies en dood. Bakteriële infeksies bemoeilik die prentjie en gewoonlik verhoog die sterftesyfer. Daar is geen spesifieke behandeling vir die siekte. `N kommersiële entstof is beskikbaar, maar dit is net van praktiese gebruik met groot kolonies van gevoelige muise.

Sialodacryoadenitis: Sialodacryoadenitis is `n hoogs aansteeklike virussiekte van rotte en onlangs gespeen muise. Aanvanklike tekens sluit Loensen, flikkerende en vryf van die oë. Later, nies en swelling in die nek streek is bekend. Soos die siekte vorder, is swelsels onder of rondom een ​​of albei oë, bult van die oë, rooi-bruin trane, en self-trauma vir die oë opgemerk. Respiratoriese tekens kan ook voorkom. Daar is geen spesifieke behandeling vir hierdie virale siekte. Hierdie virus is baie onwaarskynlik dat troeteldier rotte en muise besmet nie, tensy hulle van `n kolonie verkry is met hierdie infeksie reeds binne sy lede gestig.

Mousepox (Ectromelia): Mousepox is `n hoogs aansteeklike virussiekte van muise wat eers onlangs erken in die Verenigde State. Die muis is die enigste natuurlike gasheer van die virus. Die vorm akute (skielike) van die siekte raak die hele liggaam. Kliniese tekens sluit lusteloosheid, geboë postuur, rowwe haircoat, diarree, inflammasie van die oog membrane, swelling van die gesig en bene, en die dood. Nog `n vorm van die siekte lei tot `n liggaam-wye veluitslag. Gou, die vel word geswel en zweer vorming. As gevolg van die gevolglike pyn en ongemak, hulle is verdruk muise begin kou op hulself. Hierdie gedrag word dikwels obsessiewe, wat lei tot amputasie van aanhangsels. Daar is geen spesifieke behandeling vir hierdie virale siekte. Hierdie virus is baie onwaarskynlik dat troeteldier muise besmet nie, tensy hulle van `n kolonie verkry is met hierdie infeksie reeds daarin lede gestig.