Die bas: Wat is jou hond te sê?

Wat is jou hond hy het met sy bas?

`N Paar jaar gelede het `n artikel in die Smithsonian tydskrif gevolgtrekking gekom dat honde kan blaf vir geen rede. Dis net iets wat hulle doen - `n funksie sonder `n doel, om so te praat.

Dié siening is nie wyd gedeel. Selfs droë, stowwerige studies van wilde honde gedrag getuig van die feit dat geblaf dien `n funksie van `n lang-afstand kommunikasie. Dit is ten minste net so belangrik om honde as `n mariene mishoring waarskuwing is aan seevaarders. Selfs die mees basiese interpretasie van geblaf is dat dit `n nie-visuele kommunikasie sein die hond se teenwoordigheid en territoriale kommer.

By die aanhoor van `n bas, die ontvanger van hierdie hoorbaar boodskap weet:

Die teenwoordigheid van `n ander hond wat daar is

Sy benaderde rigting

Sy benaderde afstand

vlak van die opwinding / energie / verbintenis die sender se

Die sender van die boodskap presies weet wat hy is die oordrag maar mag nie weet aan wie. As die ontvanger reageer deur te blaf terug, bevestig hy:

Die ontvangs van die boodskap

Sy teenwoordigheid van `n ander hond wat daar is

Sy plek en energie vlak (deur hoe hard en vinnig blaf hy)

Al die bogenoemde is regtig "ou hoed" en goed aanvaar. Wat word meer omstrede is egter of die bas is meer as net `n "hier is ek" tipe geraas wat plek `n hond se en territoriale aanspraak seine.

Die meeste honde-eienaars glo dat hulle hul hond verskillende tipes geblaf kan herken. Die hond kan, byvoorbeeld, stoot `n opgewonde, waarskuwing bas wanneer `n vriend benader die huis, maar mag klink meer aggressief en onheilspellend wanneer `n vreemdeling of `n aspirant-indringer trek naby. In bykomend tot die verskillende skakerings van blaf, kan dieselfde trant van bas word gebruik in verskillende situasies te "beteken" verskillende dinge.

As jou hond se bal onder die rusbank het gerol en hy wil iemand om dit uit te kry, kan hy blaf vir hulp. A geleer kommunikasie, soos verbale taal in mense, `n bas word gebruik in hierdie konteks omdat dit werk om die gewenste reaksie van jou produseer. Sodra hy kry jou aandag, herken jy dadelik wat die hond wil deur: die geblaf self, geaardheid die hond se en die situasie. Mens ook `n verskeidenheid van seine gebruik om te kommunikeer met mekaar ander-hulle praat, oriënteer, beduie, en gebruik gesigsuitdrukkings en ander liggaamstaal.

Maar kan jy verstaan wat jou hond wil deur te luister na dit blaf op die telefoon? Waarskynlik nie. Maar wat jy dalk in staat wees om die toon van die bas (vriendelike of vyandige), die volume en intensiteit van die bas (sy toestand van opwekking) en die duur van geblaf bepaal - deurlopende of intermitterende (dui hoe die opset van die hond is).

Dit is duidelik dat, blaf is nie so gesofistikeerd `n metode van vokale kommunikasie as menslike taal, maar dit werk om elementêre boodskappe oor te dra. Mense waarskynlik kreun hul wense aan mekaar en blaf bevele `n paar honderd generasies gelede. Dit was `n begin. Interessant genoeg, is menslike vokaalklanke gedink "hard-wired" van hierdie nederige begin net as die honde blaf is "hard-wired." Human taal (in enige land) bestaan uit verskillende konstellasies van konsonante saam gespan op kreatiewe maniere te wees. Honde het `n lang pad om te gaan om in te haal, maar `n paar nie lyk baie hard met die bietjie wat hard-wired-klank produseer vermoë wat hulle besit deur die gebruik van verskillende intensiteite, toon, en groeperings van blaf, brul, en brom, afgewissel met die probeer Sosiale huil om hul boodskap oor te dra.

Hul gesofistikeerde lyftaal vergoed in `n mate vir hierdie beperkte vokale reaksie. Met geduld, honde kan "trein" hulle menslike eweknieë om te verstaan wat hulle probeer om te sê.

Deel op sosiale netwerke:

Verwante