Die keuse van `n Anatoliese skaapwagter

Die Anatoliese herder is deur baie beskou as die beste waghond op die planeet wees, veral met betrekking tot vee. Met antieke oorsprong in Turkye, is hierdie ras wat bedoel is om die harde klimaat en `n nomadiese lewe te weerstaan. Om dié rede, die Anatoliese herder verkies die buitelewe.

geskiedenis oorsprong

Die Anatoliese herder is `n ou ras, met `n geskiedenis dateer ten minste 6000 jaar. Die primêre doel van die ras was om die nomadiese Turkse herders vergesel en beskerm die kleinvee. Die Anatoliese herder is gebruik as die primêre verdediging teen roofdiere en was in staat om die harde klimaat van Turkye te weerstaan.

Wanneer hierdie voog ras vir die eerste keer kennis gemaak met Groot-Brittanje, was hy bekend as die Anatoliese Karabash. Uiteindelik is die naam verander oor die hele wêreld aan die Anatoliese herder.

Ten spyte van `n lang geskiedenis, is die Anatoliese herder nie opgeneem in die Verenigde State van Amerika tot die 1950`s. Die ras is uiteindelik aanvaar in die Amerikaanse Kennel Club en is `n lid van die werkende ras groep.

voorkoms

Die Anatoliese herder is `n groot hond met `n groot breë kop. Die snoet is blokagtige en tipies swart. Die matige grootte driehoekige ore is hangend en stel onder die vlak van die kop. Die haarkleed is dig en kort, gewoonlik rondom 1 duim in lengte. Die hare van die nek is langer en lyk soos `n maanhare. Die mees algemene kleur is ligbruin maar ander kleure, soos bruin, rooi, lewer en briekwa is beskikbaar.

grootte

Die Anatoliese herder is `n massiewe hond, staan ​​27 tot 29 duim op die skouer en weeg ongeveer 100-150 pond.

persoonlikheid

Die ras is vol moed, hoogs intelligent en gewy aan die werk van die bewaking en beskerming. Die ras is bekend vir die feit dat geharde en kragtig en is ongeëwenaard in die bewaking van vermoëns, veral met betrekking tot vee.

huis familie verhoudings

Die Anatoliese herder is `n fel lojaal hond. Hoogs intelligente, die ras moet geestelike stimulasie om verveling te voorkom. Hierdie herder is hoogs territoriale en is nie te vriendelik om vreemdelinge maar is gewoonlik nie aggressief. Die Anatoliese herder floreer in `n buitelug-omgewing en nie te goed te doen in `n woonstel omgewing. As dit behoorlik uitgeoefen kan die herder goed doen in `n groot huis. Die ras is gelukkigste wanneer hy iets om te waak en te beskerm het. Hul voorbehou aard en grootte maak die ras nie `n goeie keuse vir gesinne met klein kinders.

opleiding

Die Anatoliese herder is `n onafhanklike ras wat nie veel opleiding nodig het om `n waghond wees. In ander gebiede van opleiding, die Anatoliese herder is stadig om te reageer op bevele. Vroeë sosialisering en gehoorsaamheid opleiding word sterk aanbeveel om die potensiaal vir aggressie te verminder.

spesiale Kommer

Die Anatoliese herder is ruig en moet baie oefening en geestelike stimulasie om vernietigende gedrag te voorkom. Sommige Anatoliese herders kan grawe. As onbehoorlik gesosialiseer is, kan `n paar honde aggressief teenoor vreemdeling of ander honde.

gesondheid Kommer

Die volgende kommer oor die gesondheid of siektes wat kan gesien word in Anatoliese herdershonde: