Anoreksie (verlies van eetlus) in honde

Behandeling In-diepte

inhoud

Behandeling in-diepte
Prognose vir anorexia in honde

Behandeling van anorexia kan wees spesifieke of ondersteunend.

Spesifieke behandelings. Spesifieke behandelings is dié wat te doen het met die onderliggende oorsaak. Dit wil sê, hulle óf stadiger of skakel die probleem dat die anorexia veroorsaak in die eerste plek.

Natuurlik, spesifieke behandeling is ideaal omdat dit handel oor die verlies van eetlus by sy bron by die behandeling van die onderliggende siekte. Maar spesifieke behandeling vereis `n presiese diagnose, wat beteken dat in sommige gevalle baie toetse kan uitgevoer moet word ten einde die onderliggende siekte presies te identifiseer.

Ondersteunende behandeling. Ondersteunend behandelings is dié wat help in stand te hou `n dier wat verswakte as gevolg van nie eet nie. Ondersteunende behandeling nie die probleem wat gelei het tot die verlies van eetlus te keer. Hulle help net "dra" die dier deur die moeilikste deel van die siekte.

Aan die ander kant, kan ondersteunend behandelings gegee word in byna alle gevalle en is baie handig in die vier volgende situasies:

Om die dier te ondersteun terwyl `n presiese oorsaak van die probleem word gesoek (bv toetse aan die gang is)

In samewerking met spesifieke behandelings, om die dier te onderhou totdat die spesifieke behandeling in werking tree

Wanneer die siekte is nie so erg as om verdere toetse of spesifieke behandeling te regverdig, en die ondersteunende sorg help net natuurlike herstel die dier se

Wanneer menslike of finansiële oorwegings maak toetsing of spesifieke behandeling onmoontlik

Ondersteunende behandeling is dikwels makliker as spesifieke behandeling, maar dit dra ook die risiko van nie aanspreek van die onderliggende probleem. Algemeen gebruik word ondersteunend behandelings sluit in:

Inspuitbare vloeistowwe. Dit kan binneaars gegee word ( "IV") of onderhuids (onder die vel). Dikwels is die verlies van eetlus produseer ernstige dehidrasie, wat kan raak lewensgevaarlik lank voor die risiko van die honger. Daarom is inspuitbare vloeistowwe gegee in `n poging om die dier te rehidreer en `n mate van elektroliete as voedingstowwe. Hulle is nie gelyk aan `n gebalanseerde maaltyd, maar kan onontbeerlik vir die voorkoming van dehidrasie wees.

Parenterale voeding. Spesiale oplossings met verskeie voedingstowwe (gewoonlik elektroliete, aminosure, suiker, en lipiede) kan binneaars gegee word ( "IV") en is baie meer gebalanseerde as die eenvoudige vloeistof oplossings hierbo beskryf. Groot nadele vir die gebruik van parenterale voeding sluit `n aansienlike risiko van infeksie, mindere beskikbaarheid in vergelyking met gereelde inspuitbare vloeistowwe, koste, en die feit dat die meeste diere wat vloeistowwe nie meer as die gewone vloeistowwe hierbo beskryf nodig het.

Voeding buise. Dit kan deur die neus (nasogastriese buise), keel (esophagostomy buise) of maagwand (gastrostomie buise) slaag. In diere waar `n gebrek aan eet sal self produseer ernstige gevolge, kan hierdie buise baie nuttig wees.

Aptyt-stimulerende middels. Hierdie nie altyd werk en hulle mag onzekerheid veroorsaak. Daarom moet hulle met omsigtigheid gebruik word. Algemene dwelms gebruik sluit Cyproheptadine (Periactin®) en Mirtazepine (Remeron). Sommige tye `n paar dosisse sal `n kat te eet waarna hy sal eet op sy eie te stimuleer.

Prognose vir Anorexia in Honde

Die prognose vir Anorexia in Honde hang af van die onderliggende oorsaak.

Deel op sosiale netwerke:

Verwante