A jammer, so baie pitties

Maak nie saak watter tyd van die jaar of watter dag van die week. Op enige gegewe middag, daar al altyd meer honde in die inname gebou as ek tyd het om te besoek. Vandag het ek fokus uitsluitlik op die Pit Bulls - en selfs dan is daar nog te veel om aandag te gee aan.

Lily, Pit Bull / Shar Pei mengsel.

Die omvang van die verskeidenheid is opvallend, van jong pups om oudstes van behoeftige om skaam om uitgaande om hiperaktief.

Met `n bietjie geluk, sy gevegte dae is verby.

Twee het saam kom in. Dit was nie duidelik of hulle wil gemaak om te veg of net gekry het in `n stukkie iewers langs die pad. `N Mens moet die hartseerste oë wat ek nog ooit gesien het-en `n gholfbal grootte tumor op sy agterbeen.

Vriende.

Nie ver af in die aanloop is nog `n paar wat aangekom verbonde aan die heup. `N mens se ore is geknip, maar nie gelyk ondervoed - nie soos hulle wil gedwing om te veg, gelukkig.

Voeg haar by die "As ek nie reeds twee" lys.

En in die volgende lopie verby, ek speel "vind dit" en "rek" met `n oranje pup in `n pienk kraag. Duidelik het sy `n huis gehad het. Deur die lyk van haar, het sy vir ten minste voldoende versorg. So waar is haar eienaar?

Hy verdien `n beter ...

Teen die tyd dat ek die Pit Bull /Shar Pei meng op die verste punt van die loop, is dit byna die einde van my skof. Ons gaan vir `n vinnige sessie in die park, af leiband, en dit doen ons beide goed te jaag speel in die son. Ek laat haar in haar kennel met `n tennisbal en `n grondboontjiebotter Kong. Dit maak sluit die deur net `n bietjie minder hartverskeurende.

... so ons sit naby (jammer sy gesig is nie moeilik om te drukkie visible- en snap foto gelyktydig).