Ter verdediging van Mickey Rourke

Mickey Rourke met sy Chihuahua.

Ek kry dit nie.

Maandag het ons hardloop `n storie oor Oscar genomineerde Mickey Rourke. Hy het onlangs gered `n verdwaalde hond uit die strate van Roemenië, die plek van sy huidige film projek. Hierdie artikel het voel-goed oor dit geskryf is, het ek gedink. Die akteur, wat krediete sy nou oorlede Chihuahua met die help hom depressie te bowe te kom, praat dikwels en openlik oor sy liefde vir honde.

Soos verwag, het die reaksie op die stuk was meestal positief. Maar `n paar lesers bevraagteken sy keuse en was selfs van kritieke belang. Hoofsaaklik wou hulle weet hoekom Rourke het nie `n dier hier by die huis aan te neem.

Pam gepos: "Hey Mickey, wat oor die Amerikaanse?"

Christine ooreengekom: "Een ding wat ek nie verstaan ​​nie is hoekom ons in VS gaan ver om `n kind, `n hond aan te neem? Verduidelik iemand? "

Ek het nog nooit verstaan ​​waarom ons toelaat arbitrêre geografiese afbeeldings te dikteer wat kry ons hulp en wat kry oor die hoof gesien. Hoekom is `n mens se geboorte land - of `n staat of stad - `n faktor by al wanneer dit kom by die uit te reik na `n individu in nood? Ek vermoed die reaksie sou iets in die trant van: Ons moet seker maak dinge in orde is by die huis voor ons anders gaan skoonmaak van êrens.

Ek is nie net moedswillig as ek sê dat dit nog nie dit nie verduidelik vir my. Hoekom? Vir baie, die planeet is huis.

Hierdie oordeel oor wat ons is veronderstel eerste om die ondersteuning of wat is mees verdienstelike laat my dink aan die kritiek vermom-as-vraag wat ek hoor dikwels gelyk na dierewelsyn advokate: "Daar is so baie mense in nood - hoekom is jy nie help hulle?"

Vir my, wat antwoord is eenvoudig. Want niemand spesies, net soos geen enkele nasionaliteit of geslag of etnisiteit, is immuun teen honger, koue, eensaamheid en vrees. Pyn is pyn maak nie saak wat ondervind dit. En daar is geen bewyse dat diere se lyding is nie net as diepgaande as mens. (Exhibit A.)

Bottom line, daar is `n oorvloed van nood oral. Dit is meedoënlose. En dit kan staar jou in die gesig van die strate van Roemenië. Dit kan bel om jou wanneer jy by jou plaaslike skuiling of dit kan jy slaan wanneer jy duisende myle is van die huis af. Die punt is, as jy dit hoor, doen iets. Iewers. Vir iemand.