Hond oor en gehoor probleme

Doofheid is dikwels moeilik om akkuraat te bepaal, veral omdat troeteldiere nie in staat is om ons te vertel wanneer hulle probleme het gehoor. Gewoonlik, dit is hul onvermoë om ons opdragte gehoorsaam of te reageer op bekende geluide wat eerste ons waarskuwings om `n doofheid probleem.

In vergelyking met die mens, honde en katte het `n baie verskillende reeks verhoor. Mense kan geluide in die 20 Hz (lae klanke) tot 20 kHz (hoë klanke) reeks hoor. In vergelyking met `n kat het `n reeks van ongeveer 48 Hz tot 85 kHz en `n hond het `n reeks van ongeveer 67 Hz tot 45 kHz. geleidende of sensorineural: doofheid in honde en katte kan van twee soorte wees. As klanke nie behoorlik in die eksterne of middeloor kan reis (dit wil sê klank nie behoorlik uit te voer), is die probleem gesê geleidende te wees. Dit kan gebeur wanneer daar `n oorinfeksie, `n geskeurde oordrom, geblokkeer oorkanale of vloeistof in die aar. Gewoonlik in hierdie pasiënte, gehoorverlies is slegs gedeeltelike en behandeling behels mediese of chirurgiese regstelling. As dit die geval is met jou hond, kan `n veearts in staat wees om doofheid jou troeteldier se los. As die doofheid is sensorineural, die binne-oor is betrokke en doofheid is gewoonlik totaal. Sensorineural doofheid is dikwels te danke aan senuwee abnormaliteite of probleme met die hidrodinamika of fisika van die binne-oor. As troeteldiere ouer word, doofheid is `n algemene verskynsel en sensorineural doofheid kan die oorsaak wees.

simptome

Doofheid kan oorerflik in baie rasse wees. Rasse mees algemeen geraak sluit Dalmatians, skaaphonde, Engels setters, Boston terriërs, Collies en Rottweilers. Dit kan ook verband hou met `n genetiese geneigdheid. Honde met die Merle velkleur gene en katte met `n wit velkleur en blou iris gene ingestel is om doofheid. Doofheid is moeilik om te evalueer in beide honde en katte, veral as net een oor is betrokke of indien daar slegs gedeeltelike doofheid. Sedert troeteldiere ons nie kan vertel wat hulle hoor, die beste maatstaf vir bevestiging of `n troeteldier nie kan hoor of is deur sy reaksie op klank (dit wil sê die troeteldier moet bewus sien die klank).

Jy kan vermoë jou troeteldier se om te hoor deur die maak van verskillende geluide (uit om stil te toenemend harder geluide) en sien as jou troeteldier reageer bepaal. Dikwels, sal troeteldiere `n onwillekeurige swiep of teer van die ore (genoem "Pryor se refleks @) in reaksie op `n klank gee. Sommige veeartsenykundige skole het ook `n mate van sukses met objektiewe evaluerings van verhoor, met behulp van elektriese diagnostiese prosedures.

As jy vermoed dat jou troeteldier `n verhoor probleem, raadpleeg jou veearts sodat hy of sy kan bepaal watter soort doofheid is betrokke en wat gedoen kan word daaroor.