My 4 les: lyding is rampant

In baie dele van die land, is dit nie ongewoon om `n vasgeketting hond sien.

`N Gesin in ons buurt hou hul hond aan `n ketting, waarskynlik twaalf voet lank, verbonde aan `n aandeel in die grond. Hul onomheinde agterplaas butts tot die grootliks verlate ARROYO waar ek loop my eie honde, Uno en Miskien. Wanneer ons verbygaan, die Shepherd meng blaf as `n idioot, wedrenne so naby aan die ARROYO as wat hy kan tot en met sy ketting styf getrek.

Hy het `n klein, effens hardloop-down hondehok waarin dekking te neem wanneer dit reën. Ek weet nie vir seker nie, maar ek vermoed dit is ook waar hy gaan (in teenstelling met die binnekant van die familie sleepwa) wanneer die winter temperature onder vriespunt daal in die nag. Ek het nog nooit, ooit verbyloop en nie die hond vasgeketting aan sy spel gesien.

Sy pels is yl, maar hy lyk nie ondervoed. En Ek sal word anthropomorphizing as ek sê hy hartseer, eensaam, en desperaat vir aandag verskyn. Ek is oortuig hy verveeld uit sy kop, en kyk op dieselfde dorre stuk grond dag na dag na dag, maar weer, dit is net spekulasie.

Die hond het water, kos, en skuiling. Deur die wet, in baie lande, dit is al wat nodig is.

A `lot erger as die dood ": wie se definisie?

as `n skuiling vrywilliger, Ek sien situasies op `n weeklikse basis waarin ek wil `n dier sou gewees het van kant gemaak as `n pasgebore in plaas van om na die trauma wat hy gedoen het verduur. Ek sien diere wat uitgehongerd, verbrand, vermink, en geslaan. Ek het honde wat doelbewus oor was wat deur motors, hondjies wat vasgeketting en verlate sonder kos of water, Pit Bulls wie gesien ore is afgesny met `n skêr.

Onteenseglik, is daar lot erger as die dood. Misbruik kan nie die norm wees, maar ongelukkig is dit nie skaars - die Verspreiding van wreedheid verstom my. Geen twyfel, dit is meer genadig `n dier as om hom vonnis tot `n lewe van volslae lyding euthanize.

Maar wat van wanneer die pyn is nie so skerp, meer soos `n pyn as `n steek? Die dier is nie geveg of honger. Dit is nie `n vreeslike lewe - die hond is nie fisies mishandelde of ontken veeartsenykundige behandeling. Maar dit is nie `n groot lewe, nie eens `n besonder goeie een. Die dier is baie dikwels eensaam en verveeld. Hy spandeer die meeste van sy tyd deur homself in `n beperkte gebied, geïgnoreer vir lang rukke elke dag deur sy "familie."

A lot erger as die dood? Moeilik om die gevolgtrekking sonder spesifieke omstandighede of wetende die dier. In my eie omgewing, ek sien dit al die tyd - honde wat die hele dag alleen te spandeer in die agterplaas. Miskien `n paar diere is ok met so `n bestaan. Ander, Ek is redelik seker, is nie. Dit is die ARE-nots ek bekommer nie.

Aanneming, aanvaarding, goedkeuring

Kritici van die No dood beweging eis te veel klem gelê op aannemingKry die dier uit die skuiling en in `n huis te vertrek vir die volgende verdwaalde, wilde, of eienaar oorgawe maak. Hulle sê die gehalte van die huis is geoffer, dikwels tot nadeel van die dier, ten einde inventaris beweeg. Ek sê: `n regverdige kritiek.

Daar is geen gestandaardiseerde metode vir die evaluering van `n potensiële adopter, geen betroubare manier om te voorspel waar op die spektrum dat potensiële huis sal val. Elke keer as `n dier uit my skuiling aangeneem, ons hoop stilweg hy eindig in een van die groot, of selfs een van die goeie, huise. `N huis waar geestelike en fisiese stimulasie, kameraadskap, liefde, en mediese sorg is ruim voorsien.

Ons hoop dat slegs `n paar diere beland in voldoende huise - waar luukshede soos kameraadskap en stimulasie is `n bietjie minder gereeld - en diegene wat grond doen daar is toegerus om te gaan met dit. En ons hoop dat geen dier beland in `n swak of onvoldoende huis. Maar die feit is, daar is baie van hulle nie.

In baie gevalle, dit is nie opsetlike wreedheid aan die kant van die eienaar. Miskien is hulle net besiger as wat hulle gedink het hulle sou wees. Of miskien is hulle nie te kenne gegee dat die lewe in die agterplaas, wat geskei is van die familie, is veral eensaam vir sosiale diere soos honde. Of kan wees wat hulle wil net nie om te dink dat `n troeteldier het meer as tien minute van aandag `n dag te wees gesonde en gelukkig.

So, wat jy doen wanneer `n hond reeds weke of maande spandeer in `n stampvol skuiling? Het jy hom stuur om die onvoldoende huis? Wat oor die neem dit `n stap verder: Het jy `n dier uit so `n huis te verwyder net om hom euthanize?

Dit is onmoontlik om hierdie besluite te neem of selfs spesifieke gevalle te evalueer sonder anthropomorphizing. Die feit is, ek sal nooit weet hoe dit voel om `n hond te wees. Hoe kan ek `n barmhartige besluit oor die vraag of ek so `n lewe sal hê, lees dit deur my eie menslike sin van persepsie te maak? En my antwoord - watter soort lewe vir my aanvaarbaar sou wees as `n hond - dalk nie ooreen met joune.

Die regte balans: moeilik om te staak, ietwat ontwykende

Hier is wat ek weet. Skuiling aanvaarding keuring moet nie so taai dat dit weg bangmaak potensieel groot voogde wees. Dit moet ook so laks dat geen voorsorgmaatreëls getref word om te verseker `n dier gaan `n ordentlike, toepaslike huis. Maar om hierdie kwessie te verlaat vir skuilings alleen te hanteer is die verkeerde ryg. As `n nasie, moet ons herdefinieer wat dit beteken om op `n verantwoordelike "besit" `n dier.

Jy het dit gehoor voor: nie almal `n ouer moet wees. Dieselfde geld vir die feit dat `n hond. Om `n sekere mate, die verantwoordelikhede is vergelykbaar. Verskaffing kos, skuiling, en water is nie genoeg nie. oorweeg:

• Ons is met afgryse vervul om te hoor van ouers wat hul kind verwaarloos of versuim om liefde en sekuriteit te verskaf. Net so moet ons reageer op honde-eienaars wat hou hul honde familielid geïsoleer, vasgeketting, of anders ontneem.

• Ons waarborg ons kinders `n opvoeding (ten minste tot `n sekere ouderdom, reg?). Honde te - denke, gevoel, lewende wesens - moet gewaarborg word gereelde geestelike en fisiese oefening. (Moenie tyd het? Moet `n hond nie.)

• Grille is vir die verkryging van pot palms, nie hondjies. Belowende jou kind `n Cocker Spaniel nadat die huur van Lady en die Tramp moet nie meer reg as na die lees van die totstandkoming van die huis `n Switserse adolessent wees Heidi.

Nee, die verhoging van `n kind is nie gelykstaande aan die verhoging van `n hond. Mense is complicated- slagtande, minder so. Hul minimale vereistes vir gesondheid en geluk is makliker om te voldoen aan. Maar diere doen ervaring eensaamheid, verveling, vrees, en stres in `n soortgelyke wyse aan mense. Diere ly geweldig. En om hierdie rede alleen moet ons niks minder as wat betrokke is, verantwoordelik eienaars duld nie.

So die oplossing is nie net meer adopters - dis meer verantwoordelik aanvaarders. (En minder diere.) Maar hier is die goeie nuus. Dit is `n baie makliker om diere havin reguleer `as dit is kind havin`. Ons kan, vanuit `n etiese oogpunt, besluit om nie net hoeveel maar watter honde en katte moet gaan op om voort te plant. En ons kan so `n verantwoordelike, menslik, en ekonomies te doen.

Volgende paaiement: Hoekom DOGTIME vennote met "dood" skuilings - en sal voortgaan om dit te doen