Maanskyn spore `n onvergeetlike vakansie veearts besoek

Harvey en die tuisgemaakte distilleerdery
Harvey was `n ongeveer 12-jarige eienaar beskryf "Jag Hound." Of Harvey was 2 of 12 was moeilik om te bepaal. Nie, want ek kon nie die math- doen omdat ons nie die woorde uit te kom van die opening van die troeteldier ouer se kon verstaan. Die antwoorde wat ons gehoor het, was soortgelyk aan hoe ek dink `n klere droog vol bourbon gooi rotse binne sou klink.

Ek was geen vreemdeling vir dronk kliënte. Hierdie man het `n heel nuwe kategorie vir veranderde geestelike state geskep. Ek sê nie dat hy drunk- ek sê hy het glo meer as `n bietjie maanskyn in sy leeftyd gedrink. Dit gaan interessant wees om te wees.

Ek vermoed uit die ondersoek van die hond en die vreemde bietjie Engels afkomstig, wat Harvey in drank gekry. Ek begin piece saam dat dit dalk die drank was van `n tuisgemaakte distilleerdery. Dit was toe die eerste aanduiding dat dit gaan onvergeetlik te wees verskyn.

[Alkohol is baie gevaarlik vir honde. Hier is meer hier oor wat om te doen as jy dink jou hond het nog geen alkohol ingeneem.]

" `N iffing youuu noem poleeze, ek het sumpin` ta youuu goeie los in da peekoop."

Ek kon vertaal geïmpliseerde dreigement baie goed. Nie nodig vir die polisie om betrokke te wees, ek verseker die man. Ek het nie geweet waar hy gewoon het, veel minder dit wat hy was tot. My werk was om Harvey help.

"Ons neeed te git gowin `n vinnige cuz ons Gots baie om mense vir Chreestmuz te kry. Ek kan Geeve jy caash. "

Hy bereik in sy sak en haal `n stuk van wetsontwerpe. Hy stadig riffed af drie $ 20 note. Dit was 1999.

Ek loer oor my veeartsenykundige verpleër wat skouerophaling. Ek het vir hom gesê dit dalk `n bietjie meer wees om Harvey die mediese behandeling wat hy nodig gee. Hy knik. Die tweede wenk wat ek hierdie interaksie nie sou vergeet was op die punt om te laat val.

die pleidooi
Ek verduidelik wat ek nodig het om te doen vir Harvey en voorgestel dat hy sy aflewerings maak terwyl Harvey by die hospitaal gebly oornag. As jy al ooit met `n persoon het gehandel in so `n toestand, vertroud is met die term jy "labiele." As jy nie, vertroud is met die feit dat hierdie individue Berserk kan gaan of huil ontroosbaar vir geen oënskynlike jy rede.

"Ek hain`t nooit sal leeve my Dawg!" Hy gooi homself teen die eksamenlokaal muur en in duie gestort huil op die vloer. Indrukwekkend. Onvergeetlike.

En dan het dit merkwaardig.

Die man opgeskiet regop, gegooi oop die eksamenlokaal deur en hy hardloop na my oorvol lobby vol ander troeteldier ouers met hul eie mediese noodgevalle.

"Ek luv my Dawg! Y`all bid asseblief vir hom! " Hy het geskree om niemand in die besonder.

Ek het hom by die skouers en begelei hom terug in die eksamenlokaal. My vrou, Laura (wat, terloops, `n heilige), aangekom en gooi koffie in hom terwyl ek op Harvey gewerk. Twee uur later was Harvey stabiel genoeg is om huis toe te gaan en sy voog was kalm genoeg om te verlaat.

volgende kontaksessie
Ek het nie `n telefoonnommer of adres te kyk na Harvey. As die gesondheid vakansie crunch voortgegaan, het ek afgelei en gestop om bekommerd te wees. Ek het ander pasiënte wat my emosionele fokus nodig.

Oor `n maand later was ek by `n vulstasie wanneer iemand my naam geskree van die straat. "Hey, Doc, ol `Harvey is doin` graaat!" Teen die tyd dat ek geregistreer wat Harvey was, was die vragmotor weg. Ek het nooit weer van hom gehoor. Ek het nooit vergeet.