Groot werk plaas heiligdom se - en `n verskoning om te praat oor vega isme

Woon in L. A. en wil deel wees van iets groots? Plaas Sanctuary nooi u om saam met hulle - plus celebrity gasheer John Salley, Jennifer Coolidge, en Bob Harper - by hul 25^ste herdenking bekendstelling partytjie hierdie Saterdagaand. Klik herefor inligting.

As jy nie vertroud is met Farm Sanctuary, kan dit wees omdat hulle benadering minder in-your-face as ander diere welsynsorganisasies is. Die impak daarvan is egter net so waardevol. `N leidende advokaat vir die menslike behandeling van alle diere, en die krag agter baie ongelooflike red - plaas Sanctuary was instrumenteel in die verhoging van bewustheid oor die verskriklike toestande verduur deur plaasdiere was. Hul werk maak my trots om te identifiseer as vegan.

Waarheid vertel, ek het nog `n harde tyd met die v-woord (hierdie v-woord, in elk geval), sowel as gevolg van wat dit beteken en wat dit noodsaak om op te gee (meer op die voormalige in `n oomblik). Gaan vegetariër was nie `n stryd op alle. Seker, ek geniet die af en toe spek strook, selfs `n Big Mac nou en dan, maar nie in enige soort van diepgaande of verslawende manier.

Gaan vegan, aan die ander kant, was friggin `HARD. Terwyl pluimvee iets was wat ek kon neem of laat, kaas was onder my top vyf redes vir die lewe. (Gouda alleen was nommer vier.) Ek is nie van plan om jou te lieg: Jare in hierdie vegan ding en ek nog steeds mis "normale" pizza, roereiers, en die ander helfte helfte.

Wat meer is, ek is nie grasieuse nie onopvallende oor my drange. `N Vriend sal `n lasagne bestel en ek sal die hele middagete maak goo-goo oë op haar bord spandeer en vee kwyl uit my ken. Dit is nie mooi, maar ons het al geleer om daarmee saam te leef.

So hoekom doen ek dit? Die mees basiese antwoord is dat ek glo veroorsaak `n ander te ly is verkeerd. En die lyding wat die meeste fabriek plaasdiere verduur is epiese: geen twyfel, `n lot erger as die dood. (As jy belangstel om meer te leer is, is daar baie van die materiaal wat daar is. Begin hier of hier of hier.)

Tog, in `n paar skare, Ek is selfbewus oor die etiket. Ek weet dat wanneer mense hoor "vegan," hulle dink mal radikale militante. Iemand uptight en overcritisch, om nie te praat, humorlose en miserabel - en waarskynlik honger. (Maar glo my, ek was nie minder nie cranky toe ek gedoen eet vleis.)

Om vegan, al is, is nie oor die bespuiting tamatiesous op klere se mense of skree "moordenaar" buite `n kitskos ketting. Dit gaan nie oor trou aan `n bepaalde aktivis groep of die lewering van oordeel. Dit gaan oor die vermindering van lyding: weier aandadig in `n ander te wees is volslae pyn. In wese is die eenvoudige goue reël.

Seker, ek nog kla oor die gebrek aan keuse in `n nie-leerskoene. Ek is nie bo resenting die prys op wreedheid vry maskara, en ek hoop mis gelato, tuna smelt, en omeletten. Maar by die skuiling, Ek sien genoeg misbruik teenoor honde en katte - die diere wat vermoedelik lede van ons families. Ek kan dit nie verdra om te dink hoe verskriklik plaasdiere - diegene wat eenvoudig kommoditeite - behandel.

Dit is genoeg om my eetlus te vernietig. En soms, hele dae.