Skuiling versending: die langste dag

My stage jaar in die kollege, ek was die eerste van my kamermaats te kom by ons nuwe woonstel. Vir een of ander rede, was ek daar `n paar dae voor die ander (20 jaar later, kan ek nie onthou hoekom). Die eenheid was heeltemal leeg, buitelandse of ander manier - al is ek natuurlik gesien toe ek die huurkontrak die vorige Mei het onderteken.

My goed - klere, boeke, meubels - is verskeep van uit van die staat en sal een of ander tyd kom 9:00-05:00. Ek is meegedeel dat as ek nie daar was nie by die woonstel in te teken vir dit daardie dag, alles sal terug gestuur word.

Ek het `n vroeë vlug gevang so ek kon wees op die perseel in baie tyd. My vlug was laat, maar ek het nie kontak met my nuwe huis te kry tot net voor 09:00. Die woonstel was heeltemal kaal, niks anders as wit shag mat en beige mure, en dit ruik snaaks. Maar ek is verlig dat dit gemaak het en gedink my dinge sou binnekort aankom.

Ek afgewerk die versnaperings ek uit die vliegtuig gebring, herlees my tydskrif, en probeer om nie om te kyk op my horlosie. Ek het nie wandel in "dorp," as ons die kommersiële gebied naby die kampus genoem - ek wou nie waag ontbreek die kans om in te teken vir die verskeping. Dit was voor die dae van selfone, skootrekenaars, ipods. Ek staar by die venster uit sitkamer en gemonitor die parkering struktuur. Nie veel om te sien, as skool nog nie begin het.

Ek is seker ek napped daar op die mat, maar ek kan nie onthou wanneer of hoe lank. Ek onthou dink op `n punt dat my horlosie gestop. Tyd voorgekom het afgeneem tot `n ondraaglike tempo. Deur vroegmiddag het ek gehuil van verveling. Ek onthou dink hoe dom dit was, en dan word dankbaar vir die karwei van jag rondom my rugsak vir Kleenex.

Minute voor 05:00, my dinge aangekom.

Ek dink oor die dag as Ek maak my pad deur die kennel loop hier by die skuiling. kameraadskap, oefening , geestelike stimulasie van enige aard is byna nie bestaan ​​nie. Op `n goeie dag, `n hond kry buite vir `n 15-minuut loop of twee. Ek dink die oorblywende ure verlange spandeer vir daardie kort strek van uitstel. Een van die moeilikste dele van vrywillige probeer om te besluit watter diere jou tyd nodig die meeste.

Twee dekades gelede het ek ervaar 8 skrale uur van ondeurdagte verveling en isolasie. Ek het geweet dat daar `n einde in sig was, het ek geweet dat die volgende dag kon ek na die park gaan of aan `n vriend, wat ek my radio wil hê om en boeke om te luister om te lees. Tog is dit die dag was die langste van my lewe - al hierdie tyd later onthou ek voel gefrustreerd, magteloos, en eensaam. En dit was net 8 ure.

Nie 8 dae of 8 weke of 8 maande.

Tulip beskikbaar is vir aanneming by die Santa Fe, NM, Humane Society