Narkolepsie en cataplexy in honde

Oorsig van Canine Narkolepsie en Cataplexy

inhoud

Oorsig van canine narkolepsie en cataplexy
Wat om te kyk uit vir
Diagnose van narkolepsie en cataplexy in honde
Behandeling van narkolepsie en cataplexy in honde
Tuisversorging en voorkoming

Narkolepsie is oormatige dag slaperigheid, traagheid, of kort tydperke van ineenstorting en bewusteloosheid wat spontaan op te los. Cataplexy word gekenmerk deur kort episodes van spiere verlamming met verlies van tendon reflexes- die hond bly waaksaam en sal volg met sy oë. Hierdie kort episodes van motoriese inhibisie is heeltemal en spontaan omkeerbare.

Hierdie sentrale senuweestelsel versteurings gewoonlik saam in die meeste honde hoewel narkolepsie kan plaasvind sonder cataplexy. Die aanvalle kan op enige plek laaste van `n paar sekondes na meer as 20 minute. In tussen episodes, jou hond is gewoonlik normaal. Sommige troeteldiere sal hê van verskeie aanvalle per week aan honderde per dag. Hierdie siekte is uiters skaars in katte.

Verskeie rasse van die honde kan geraak word, insluitend Doberman Pinschers, miniatuur poedel, Labrador retriever, worshond, Saint Bernard, speurder, Afghaanse hound, Airedale-terriër, Welsh Corgi terrier, Mala Mute, Springer Spaniel, standaard poedel, draad-harige Griffon, Australiese herder, reuse Schnauzer en Rottweiler.

Daar is bewys oorerwing in die Labrador retriever, poedel, worshond en Doberman Pinschers. Genetiese studies van Labradors en Doberman pinschers ondersteun `n resessiewe oorerwing met `n volledige penetrantie.

Kliniese tekens gewoonlik ontwikkel in honde jonger as ses maande oud.

Wat om te kyk uit vir

Tekens van narkolepsie en cataplexy in honde kan die volgende insluit:

Aanvalle van slaap in jou hond wat tipies veroorsaak deur opwinding (speel en eet is die mees algemene) waarin jou troeteldier oor kan val vas aan die slaap met floppy spiere. Jou troeteldier kan reageer op jou wees, maar meer waarskynlik hy bewusteloos sal wees.

Asemhaling en oogspiere is gewoonlik nie geraak nie. Reflekse soos sluk en hoes is ook nie geraak nie. Daar is hoegenaamd geen verlies van urinêre of fekale kontinensie en troeteldiere gewoonlik nie speekselafskeiding of spasmodiese spierbewegings tydens hierdie episodes.

Maak seker dat jou hond is asemhaling en die slymvliese is pienk.

Diagnose van Narkolepsie en Cataplexy in Honde

Veeartsenykundige sorg bestaan uit toepaslike diagnostiese en terapeutiese aanbevelings. Siektes wat hierdie toestand kan naboots sluit hartsiektes, beroerte versteurings, myasthenia gravis, lae bloedsuiker (hipoglukemie), lae bloed kalsium (hipokalsemie), lae bloed kalium (hipokalemie), lae vlakke van suurstof in die bloed (hipoksie), `n onderaktiewe skildklier (hipotireose) en hypoadrenocorticism (Addison se siekte).

Jou veearts sal `n volledige fisiese en neurologiese ondersoek uit te voer. Die resultate van hierdie toetse moet normaal wees as narkolepsie / cataplexy is die vermoedelike diagnose. Jou veearts kan die volgende diagnostiese toetse beveel om te heers oor ander moontlike diagnoses:

Volledige bloedtelling (CBC)

Serum chemie profiel om te kyk vir lewer, nier funksie asook konsentrasies van bloed elektroliete soos kalsium, natrium en kalium

Urinalysis om nierfunksie te gaan

Skildklier toetse te skildklier status te keur

Elektrokardiogram en kardiale ultraklank, veral as sinkopee of hartaritmieë verdink

Afhangende van ervaring jou veearts, kan hierdie episodes word veroorsaak met die stimulasie tipies verantwoordelik vir die aanvalle soos kos of opwinding. Soms, gee `n dwelm kan die episodes veroorsaak. Die geleentheid omgekeer kan word of voorkom word deur die gee van `n ander medikasie.

Behandeling van Narkolepsie en Cataplexy in Honde

Primêre doel is om die erns en frekwensie van narcoleptic-cataplectic aanvalle te verminder. Narkolepsie-cataplexy is nie `n dodelike siekte en jou hond nie ly.

Die aanvalle is gewoonlik nie lewensgevaarlik deur hulself hoewel sekere situasies soos jag, swem of off-leiband oefening nie toegelaat moet word as hulle skade kan berokken. Sommige troeteldiere ontgroei hierdie toestand.

Sommige honde nie medikasie nodig het, as sekere verwek situasies kan vermy word.

Troeteldiere dat medikasie benodig word gewoonlik gegee imiprimine, yohimbine, metielfenidaat of dextroamphetamine teen `n frekwensie van 1 tot 3 keer per dag.

Al hierdie middels het moontlike ernstige newe-effekte en moet nie gebruik word sonder direkte veeartsenykundige toesig. Dwelm dosisse en frekwensie bepaling kan `n geruime tyd en fine-tuning neem totdat die regte kombinasie is gevind. Baie pasiënte ontwikkel dwelm verdraagsaamheid en `n verandering wat nodig mag wees.

Monamine oksidase-inhibeerders is teenaangedui in honde as gevolg van moontlike giftige kardiovaskulêre newe-effekte.

Tuisversorging en Voorkoming

Narkolepsie is nie `n dodelike siekte. Prognose wissel sedert die siekte is nie geneesbaar, en selfs met behandeling `n paar honde aanhou om simptome te hê. As jy vermoed dat jou hond is `n narcoleptic aanval, kan jy die aanval deur troetel, praat of anders hom stimuleer om te keer.

Afhangende van die frekwensie en erns van die aanvalle wat jy mag nie nodig het om jou hond en jou troeteldier kan hierdie toestand ontgroei sorg.

Sedert die toestand oorerflik kan wees, moet jou hond word gesteriliseerde of gesteriliseerd om te verhoed dat die verbygaan hierdie eienskap aan nageslag.

Deel op sosiale netwerke:

Verwante