Slang infeksie siektes

Mond Rot (Aansteeklike of Ulseratiewe Stomatitis): Is `n progressiewe bakteriële infeksie wat die mondelinge voering. Dit kan begin met `n verhoogde speekselvloei. Dikwels speeksel borrels uit die mond. Nadere ondersoek van die mondelinge voering onthul klein, identifiseer gebiede van bloeding. Die mondelinge voering toenemend aangesteek en etter begin ophoop in die mond, veral onder die rye tande. Soos die siekte vorder, die onderliggende been raak besmet en die tande uitval. Hierdie infeksie moet erken in die vroeë stadiums om suksesvol te keer nie. Die entoesias moet veeartsenykundige hulp te soek wanneer mond verrot is eerste na vore. Die veearts wil dalk `n speeksel / etter eksemplaar vir bakteriële kultuur en die daaropvolgende antibiotika sensitiwiteit toetsing in te samel om die toepaslike antibiotika (s) om te gebruik bepaal. A bloedmonster kan ook versamel word om die interne en algehele status van die pasiënt korrek te beoordeel. Mond verrot dikwels is `n eksterne manifestasie van meer ernstige interne probleme. Aanvanklike behandeling behels inspuitings van vitamiene A, C en B-kompleks, sowel as `n "beste raaiskoot" antibiotika (een wat die veearts glo, het die beste kans om die stryd teen die infeksie totdat die uitslae van antibiotika sensitiwiteit toetse is beskikbaar). Ondersteunende sorg behels die daaglikse of twee keer per dag skoonmaak van die mond, toepassing van aktuele antibiotika, administrasie van vloeistowwe om ontwatering en die moontlike nadelige gevolge van sekere antibiotika te bestry, en periodieke gedwing-voedings (met behulp van `n maagbuis). Oor die algemeen, slange met `n swaar accumulations van etter en besmette bene van die kakebeen is onwaarskynlik om gered te word, selfs met `n aggressiewe veeartsenykundige pogings. Jy moet bedag wees op die vroeë stadiums van die siekte wees en van tyd tot tyd te inspekteer die mond vir tekens van bek vrot.

Blister siekte: Is algemeen in baie gevange reptiele. Dit is meestal verband hou met die instandhouding van hierdie diere in klam, vuil omgewings. Die eerste teken is gewoonlik `n pienk tot rooi voorkoms van die bottom-meeste skale. Later, hierdie skale swel en besmet deur bakterieë en swamme. Op die eerste vermoede van die siekte, moet jy veeartsenykundige hulp te soek. Behandeling behels die gebruik van aktuele en inspuitbare antibiotika. Verder moet die onderliggende sanitasie en higiëne probleme reggestel word. Blister siekte is voorkombaar as jy bewus is van dit en as die hok waarin slange gehuisves word droog en nougeset skoon gehou is.

septisemie: `N Wye verskeidenheid van bakterieë kan veralgemeen interne infeksies (septisemie) veroorsaak. Hierdie bakterieë kan die liggaam binnedring deur middel van wonde en absesse of as `n gevolg van ernstige siekte oorspronklik gelokaliseerde in die respiratoriese, maag en reproduktiewe dele. Tekens mag subtiele of voor die hand liggend te wees en kan die volgende insluit lusteloosheid, anoreksie, dehidrasie, en herhaling van onvolledig verteerde voedsel, rooiheid van die vel en skubbe, of bloeding van die vel. Die hulp van `n ervare veearts is noodsaaklik N hierdie gevalle. Die vooruitsigte vir hierdie pasiënte is altyd bewaak om arm. Die plaaslike veearts kan `n eksemplaar vir bakteriële kultuur en antibiotika sensitiwiteit toets, sowel as een of meer bloedmonsters versamel om meer akkuraat te bepaal die omvang van die siekte, of verskeie interne organe betrokke is, en as `n middel van die monitering van die pasiënt se vordering. Behandeling behels die gebruik van inspuitbare antibiotika en toepaslike ondersteunende sorg (vogterapie, krag-voeding, inspuitbare vitamiene, ens). Behandeling moet gewoonlik relatief lang termyn en periodieke monitering van die status van die pasiënt se is noodsaaklik om `n gunstige uitkoms.

Respiratoriese infeksies: Is algemeen in slange. Hulle kan geassosieer word met septisemie (liggaam-wye siekte, virale infeksies en mond verrot. Sommige respiratoriese siekte kan die gevolg van stres uit arm of onvoldoende akker wees. Tekens sluit harde asemhaling, afskeiding en / of borrelende uit die neus en / of mond , hoes en oop-mond asemhaling. Behandeling moet aggressief en by die rigting van `n veearts te wees. `n bakteriële kultuur van die lugpyp en die daaropvolgende antibiotika sensitiwiteit toets moet onderneem word om die gewraakte bakterieë en die toepaslike antibiotika (s) om te gebruik, te identifiseer. die veearts kan ook beveel die invordering van `n bloedmonster na die omvang van die siekte te bepaal en om te sien of daar ernstige kompromie was om die interne organe. Antibiotiese terapie moet wees deur inspuiting en mag nodig wees om langtermyn wees, veral in `n ernstige en langdurige gevalle. inhalasieterapie (verdamping of nebulization) word dikwels in diens geneem as deel van behandeling.

Ooginfeksies: Slange soms ly ooginfeksies. Infeksies kan oppervlakkige of meer uitgebreide wees, waarby die hele oog. Oppervlakkige infeksies kan lei van `n sagte besering aan die oog. Oppervlakkige infeksies kan ook word onder `n behou oog cap gestig. Infeksies van hierdie tipe moet onverwyld erken en aggressief behandel word om betrokkenheid van die hele oog te voorkom. Die behoue ​​oog cap moet eers verwyder word indien dit enigsins moontlik is. Infeksies wat die hele oog mag voortspruit uit trauma vir die oog of van septisemie (liggaam-wye) infeksie. In die laasgenoemde geval, die bakterieë tree die oog deur middel van die bloedstroom. Veeartsenykundige hulp is noodsaaklik met hierdie gevalle. Behandeling behels die gebruik van aktuele en / of inspuitbare antibiotika. Soms, dwelms wat help om oefeninge die iris (die gekleurde gedeelte binne die oog) word gebruik om te help om te verhoed dat vergroeiings in die oog.

virusinfeksies in slange, as `n geheel, is oor die algemeen swak verstaan. Dit is omdat virusse is baie moeilik om op te spoor en te identifiseer. Hulle is ewe moeilik of onmoontlik om te behandel. Virale infeksies lei tot tumorous vel groeisels in baie inheemse slangsoorte. Ander virusse kan spysverteringstelsel, respiratoriese en senuweestelsel siekte onder slange veroorsaak. `N Voorbeeld is `n onlangs erken virale enkefalitis wat luislange en boa wurgslangen. Verdrukte constrictor spesies toon `n baie geleidelike agteruitgang van die brein en uiteindelik sterf. Die meeste virusse is hoogs aansteeklik. Amateurs moet bewus wees van hierdie en kwarantyn al nuutverworwe slange vir ten minste 6-8 weke. Dit behels volledige isolasie van nuwe slange en versigtig ondersoek van hulle gedurende hierdie tydperk vir enige tekens van siekte. Alle nuutverworwe slange moet deeglik ondersoek en geëvalueer deur `n veearts wat ondervind word met slange. Bloedtoetse kan leidrade bied as om virusinfeksies.

Swaminfeksies: `N Aantal van swam organismes kan oppervlakkige en dieper infeksies van slange veroorsaak. Die meeste van hierdie infeksies behels die vel en respiratoriese stelsel. Swaminfeksies van die oë is die meeste geneig om te voorkom in slange gehuisves in klam, besmet omgewings. Omlope swamme wat gewoonlik besmet mense, troeteldiere en vee het ook veroorsaak vel infeksies van slange. Slange moet gehuisves in nougeset skoon en droog kampe. Die vloer moet maklik om skoon te wees en moet nie van `n materiaal wat swam (vorm) groei (sien artikel op Behuising) moedig wees. `N Veearts moet Slange uitstal probleme met hul vel en / of oë so gou as moontlik te ondersoek. A mikrobiese kultuur en `n vel biopsie mag nodig wees om `n diagnose te verkry. Behandeling van swamsiektes behels die gebruik van aktuele en sistemiese (mondeling en / of inspuitbare) antifungusmiddels. Voorkoming van swamsiekte behels die regstelling van onderliggende probleme met die landbou.