Uitdagende gevalle: storie Zada ​​se

Laat een ysige winter aand, as ek daarop ag gee uiteindelik gaan slaap na `n lang operasie dag, het ek `n bekommerde oproep van my vriende Sandy en Bill. Zada, `n voormalige pasiënt, was in die moeilikheid. Die 9-jarige Duitse herder, `n voormalige terapie hond, het inwendig gebloei.

Zada het getoon dat `n skielike daling in energie en aptyt. Sandy het haar oordeelkundig geneem om haar familie veearts vir bloed werk en `n ultraklank. Die gevolgtrekking: sy het `n groot massa op haar milt, wat intern bloei, vul haar maag met bloed. Wat besig was om haar swak en anemies ( `n lae rooibloedseltelling). Sodat hulle is verwys na `n plaaslike nood kliniek, en dit is waar hulle geroep uit.

Teen daardie tyd het die nood veearts `n bloedoortapping begin. Tot my verbasing, chirurgie, die enigste manier om die bloeding te stop, is nie aangebied word. Trouens, het sy genadedood `n paar keer aanbeveel. Sy natuurlik nie geweet Sandy en Bill, wat nie moed opgee nie so maklik. Hul liefde, toewyding en verbintenis is eenvoudig ongeëwenaard ... maar dit het nie saak lyk.
Die nuwe plan was om te dra Zada ​​na `n ander noodgeval hospitaal, sowat `n uur weg, waar ek dikwels uitgevoer chirurgie. Ek wil ook `n uur ry om hulle daar te ontmoet.

Die bloedoortapping het min om te help gedoen, as Zada ​​se massa is nog bloeding. Chirurgie was haar enigste hoop en ons almal wou haar elke kans te gee. Teen die tyd dat ons almal ontmoet by die hospitaal, die ER bemanning was in volle rat, gereed om stiptelik verdoof Zada, clip haar maag, haar oor te dra na die OR, haak haar tot monitering toerusting en begin chirurgie. Dit was spanwerk op sy beste.

Zada se operasie begin om 01:00 Ons verwyder die milt, wat `n vuis wat grootte, bloeding massa. Ongelukkig was daar ander massas in die lewer en die res van die maag. Wonder bo wonder, ons verwyder ook twee liter bloed van die maag. Dit is `n groot hoeveelheid, selfs in `n 74-pond hond. Chirurgie was oorgeneem deur 02:00. Ten spyte van die somber bevindinge, Zada ​​het besonder goed in die hele operasie en narkose.

Sy is noukeurig gemonitor deur die ER bemanning vir die res van die nag en was gou terug na haar normale soet, gelukkig ingesteldheid. Sy eet selfs `n paar-salm gegeurde kos die volgende oggend! Zada huis toe gegaan dieselfde aand. Almal was opgewonde. Zada gered - vir nou.

Na `n week, die patoloog berig wat ek vermoed het en bereid my vriende vir. Zada het hemangiosarcoma, `n aggressiewe kanker wat reeds versprei het dwarsdeur haar maag. Hulle het die diagnose aanvaar en omdat Zada ​​was so vol energie, besluit om te probeer chemoterapie. Hoewel chemo het tipies minder newe-effekte in troeteldiere as mense, is dit gemaak Zada ​​baie siek, daarom het ons besluit om op te hou nadat `n ronde. Ons nuwe doel was om te help Zada ​​gemaklik vir so lank as moontlik te bly.

Die volgende paar weke en maande het baie goed. Zada was gelukkig, energieke en goed eet. Totdat die situasie skielik verander. Haar eetlus verminder. Haar rooibloedsel gedaal. Haar energie vervaag. Dit was tyd ...

Zada is uiteindelik aan die slaap. Dit was die regte ding om te doen.

Sodra die skok verby was, het ek gevra Sandy en Bill `n paar uitmergelende vrae: "So was dit alles die moeite werd? Het ons die regte ding te doen? "

Sandy se reaksie: "absoluut !!!!! Ons het tyd om voor te berei en groet ... Deur dit alles, sy enigste werklik het `n slegte dag, en dit was die dag toe sy oorlede is. Elke ekstra dag ons spandeer saam met haar was die moeite werd. Al die geld wat ons spandeer op haar was die moeite werd. Elke chemo druppel, elke ultraklank, elke rooibloedseltelling was die moeite werd. Jy het vir ons tyd om voor te berei vir haar dood. Vir wat ons ewig dankbaar. Dit was van onskatbare waarde. "