Paroksetien (paxil®) vir honde en katte

inhoud

Oorsig van Paroksetien vir Slagtande en Felines

Paroksetien, ook bekend deur die handelsnaam Paxil®, is `n voorskrif medisyne vir die behandeling van aggressie, angsversteurings, kompulsiewe versteurings, en ander gedragsversteurings in katte en honde.
Gedragsprobleme in honde en katte is algemene redes vir veeartsenykundige besoeke. Gedragsprobleme is ook `n algemene rede vir genadedood van troeteldiere, veral wanneer onaanvaarbare of gevaarlike dieregedrag betrokke is.
Onlangs het veeartse begin plaas toenemende klem op diere opleiding en gedragsverandering, en dieregedrag spesialiste het dwelms gebruik om menslike buie en gedrag vir gebruik diere verander aangeneem. Paroksetien is een van hierdie middels.
Hierdie dwelm verhoog serotonien vlakke in die brein. Serotonien is `n chemiese stof wat die oordrag van "boodskappe" tussen breinselle fasiliteer. Die gevolge daarvan is baie soortgelyk aan dié van `n ander serotonien verbetering van dwelms, Prozac® (fluoksetien).
Paroksetien is `n voorskrif medisyne en kan slegs verkry word vanaf `n veearts of deur verjaring van `n veearts.
Hierdie middel is nie goedgekeur vir gebruik in diere deur die Food and Drug Administration (FDA), maar kan regtens deur veeartse as `n ekstra-etiket dwelm voorgeskryf.

In honde, is paroxetine soms gebruik vir die behandeling van aggressie, vrees-gebaseerde gedrag (soos storm en geraas fobies),-angs gebaseer gedrag (soos skeidingsangs), en kompulsiewe versteurings (soos Acral lek dermatitis en kompulsiewe stert-jaag) .
In katte, is paroxetine gebruik vir die behandeling van aggressie, oormatige kommer, urine-merk, en kompulsiewe gedrag (soos oormatige versorging, stert-jaag en wol-suig).

Terwyl die algemeen veilig en doeltreffend wanneer voorgeskryf deur `n veearts, kan paroxetine onaanvaarbare newe-effekte in sommige diere veroorsaak.
Paroksetien moet nie gebruik word in diere met `n bekende hipersensitiwiteit of allergie vir die dwelm.
Die dwelm moet met omsigtigheid gebruik word in bejaarde pasiënte, pasiënte met bloed of nierkwale, en pasiënte met `n geskiedenis van aanvalle.
Die dwelm moet gestaak word in enige pasiënt wat aanvalle ontwikkel terwyl behandeling ontvang. As jou troeteldier ervaar aanvalle terwyl jy paroxetine, kontak u veearts onmiddellik.
`N gebrek aan eetlus, lusteloosheid, bewing, en `n verhoogde dors is die mees algemene newe-effekte van paroksetien.
Sommige troeteldiere mag droë of jeukerige vel, braking, of diarree ontwikkel.
Paroksetien kan interaksie met ander medikasie. Raadpleeg jou veearts om te bepaal of ander dwelms jou troeteldier geniet kan interaksie met paroxetine. Sulke middels sluit MAO-inhibeerders (Anipryl®), simetidien, fenitoïen, en L-triptofaan.

Medikasie moet nooit toegedien sonder om eers jou veearts te raadpleeg.
In honde, die normale dosis van Paroksetien is 0.5 tot 1 mg per pond (1 tot 2 mg / kg) mondelings elke 24 uur.
In katte, die normale dosis van Paroksetien is 0,25-0,75 mg per pond (0,5-1,5 mg / kg) mondelings elke 24 uur.
Die duur van administrasie hang af van die toestand behandel word, na aanleiding van die medikasie, en die ontwikkeling van enige nadelige effekte. Maak seker om die voorskrif tensy dit spesifiek anders aangedui deur jou veearts te voltooi.

-Gedrag aanpas Dwelms

gedragsversteurings

Deel op sosiale netwerke:

Verwante