Splenic bloeding in katte

Diagnose In-diepte

Die volgorde van diagnostiese toetse is afhanklik van die kliniese toestand van die troeteldier. In `n noodsituasie, sal die dier voor beduidende diagnostiese prosedures word gestabiliseer. `N Vinnige, maar deeglike veeartsenykundige evaluering is van kritieke belang om te prioritiseer toepaslike diagnostiese prosedures.

  • Abdominale radiografie is `n goeie toets om te sien of vloeistof teenwoordig is in die buikholte is. Hoewel hulle `n goeie aanvanklike diagnostiese toets, kan hulle nie onderskei die tipe vloeistof teenwoordig. Abdominale radiografie kan ook massa letsels (gewasse of hematomas) identifiseer. Ongelukkig sal `n groot volume van vloeistof in die buik dikwels maak die radiografiese visualisering van massas moeiliker.
  • Abdominocentesis. `N klein voorbeeld van vog word uit die buikholte en die vir mikroskopiese analise voorgelê vloeistof onttrek. Die bloedige vloeistof onttrek moet nie stol nie, aangesien bloed in die peritoneale spasie vinnig verloor dis vermoë om `n bloedklont vorm. Wanneer `n bloedige vloeistof verkry wat stol nie, beteken dit gewoonlik dat `n bloedvat per ongeluk was geaspireerde.
  • Die vloeistof ontleding sal hoofsaaklik rooibloedselle wys met `n paar witbloedselle, in hoeveelhede soortgelyk aan perifere bloed. Die hematokrit (rooibloedseltelling) moet ooreenstem met dié van die perifere bloed wees.
  • Volledige bloedtelling. A CBC is `n belangrike toets aangesien dit evalueer die rooi en wit bloedselle lyne. Wanneer miltsiekte bloeding vermoed word, is `n hematokrit gebruik word om die graad van bloedverlies (anemie) te evalueer. Die CBC verskaf ook inligting oor die vraag of die bloeding was akute of chroniese. Rooibloedsel vorm veranderinge kan daarop dui dat hemangiosarcoma of ander maligniteit teenwoordig is.
  • Die biochemiese profiel is `n nuttige toets om te bepaal of enige ander orgaanstelsels geraak. Diere met traumatiese beserings, en soms kanker, sal dikwels lewerensieme het verhoogde. Nierfunksie is ook geëvalueer.
  • `N abdominale ultraklank gebruik word om te bepaal of daar `n miltsiekte tumor of hematoom teenwoordig. In teenstelling met radiografie, beteken vloeistof in die maag nie die visualisering van massas onderdruk. `N-ultraklank begeleide biopsie kan oorweeg word indien `n massa egter is is-, baie keer die biopsie is nie-diagnostiese aangesien sommige massas is meestal bloed. Sorg moet gedra word wanneer hierdie massas is biopsied, as hulle is geneig om te bloei. Diere met miltsiekte massas het die hoogste voorkoms van hierdie potensiële probleme.
  • CT of MRI. Selde, kan `n massa te klein om gevisualiseer op ultraklank wees. A CT of MRI beskikbaar by spesiale hospitale kan hierdie moeilik om massas te visualiseer, te identifiseer.
  • Behandeling In-diepte



    Een of meer diagnostiese toetse kan deur jou veearts aanbeveel word, maar in die tussentyd, behandeling van die simptome wat nodig mag wees, veral as die probleem is ernstig. Die volgende nonspecific (simptomaties) behandelings kan van toepassing op `n paar troeteldiere met miltsiekte bloeding wees. Hierdie behandelings kan die erns van simptome te verminder of te verskaf verligting vir jou troeteldier. Maar nonspecific terapie is nie `n plaasvervanger vir die behandeling van die onderliggende siekte verantwoordelik vir toestand van jou troeteldier.

  • As dit moontlik is, moet onmiddellik veeartsenykundige sorg gesoek. Splenic bloeding kan `n lewensbedreigende toestand wat onmiddellike ingryping wees.
  • Binneaarse vloeistowwe word dikwels gegee as daar `n beduidende of vinnige bloedverlies. Binneaarse vloeistowwe in stand te hou bloeddruk en verbeter weefselperfusie. Met trauma of bloeding miltsiekte massas, diere is algemeen in skok. Vogterapie is van kritieke belang in hierdie pasiënte, en diere reageer dikwels op behandeling dramaties.
  • Bloedoortappings kan ook vereis word indien daar `n beduidende bedrag van bloedverlies veroorsaak bloedarmoede.
  • A maag wrap is `n drukverband geplaas rondom maag `n dier se. Dit veroorsaak `n verhoogde intra-abdominale druk wat soms stadig of stop `n miltsiekte snit.
  • Suurstofterapie nodig mag wees in diere wat `n groot volume van bloed verloor het. Dit is veral nuttig vroeg in behandeling, terwyl aanvanklike vloeistowwe of bloed produkte word geadministreer. Suurstof toegedien via suurstof hok, `n masker of nasale suurstof canula.
  • Pynstillende medikasie. Die behoud van die pasiënt stil en kalm is baie belangrik. As `n dier is pynlik, sal hy verhoogde stres het en wees meer geneig om weer te beseer homself. Bloeding wat voorheen gestop kan weer begin. Behandeling met dwelms of ander pyn medikasie help om diere meer gemaklik en potensieel meer stabiel.
  • Verkennende chirurgie. As daar `n miltsiekte massa, kan ondersoekende operasie die enigste manier om `n diagnose te verkry en die toestand te behandel. As die miltsiekte bloeding duur voort ten spyte van konserwatiewe behandeling, is `n verkennende aanbeveel om die bloeding chirurgies te stop en om die oorsaak van die probleem te ontdek.
  • Deel op sosiale netwerke:

    Verwante
    Ovariale gewasse in katteOvariale gewasse in katte
    Askites in katteAskites in katte
    Abdominale distensie in katteAbdominale distensie in katte
    Hemoabdomen & hemoperitoneum: abdominale bloeding in hondeHemoabdomen & hemoperitoneum: abdominale bloeding in honde
    Splenic bloeding in hondeSplenic bloeding in honde
    Wat doen die woorde beteken: diagnostiese toetse en prosedures vir katteWat doen die woorde beteken: diagnostiese toetse en prosedures vir katte
    Kat leukemie virus (FeLV)Kat leukemie virus (FeLV)
    Baarmoeder gewasse in katteBaarmoeder gewasse in katte
    Abdominale distensie in katteAbdominale distensie in katte
    Askites in hondeAskites in honde
    » » Splenic bloeding in katte