Bakteriële brongopneumonie (longontsteking) in honde

Ander mediese probleme kan lei tot simptome soortgelyk aan dié teëgekom in brongopneumonie. Organismes wat brongopneumonie kan veroorsaak kan die volgende insluit:

inhoud

In-diepte inligting oor diagnose
In-diepte inligting oor behandeling

virusse

rickettsia

bakterieë

Mycoplasma spp.

swamme

protosoë

Aalwurms / trematood

Siektes wat soortgelyk aan dié met brongopneumonie kan verskyn, sluit in:

akute brongitis

Aspirasie (inaseming)

Brongiale vreemde voorwerp

Kroniese bronchitis

Kongestiewe hartversaking (longedeem)

Elektriese koord skok (nie-kardiogeniese longedeem)

hart worm siekte

aansteeklike Tracheobronchitis

Inflammatoriese longsiekte (noninfectious)

Infeksie binne die borsholte (pyothorax)

Virale longontsteking (hondesiekte virus, honde adenovirus)

Rickettsia longontsteking (Ehrlich Iosis of Rocky Mountain spotted koors)

Protozoale longontsteking (toksoplasmose)

Parasitiese longontsteking (capillariasis, paragonimiasis, aelurostrongylus, dirofilariasis)

Swam longontsteking (histoplasmose, blastomikose, coccidiomycosis)

Pulmonale abses (etter in die longe)

Pulmonale embolisme (skielike slagaar verstopping in die longe)

Pulmonale fibrose (ontwikkeling van veselagtige weefsel in die longe)

Pulmonale bloeding (bv antistolmiddels KNAAGDIERDODENDE)

Pulmonale neoplasie (kanker)

respiratoriese parasiete

Rinitis (nasale inflammasie as gevolg van `n spesifieke swam of bakterie)

Sinusitis / faringitis

mangelontsteking

In-diepte inligting oor Diagnose

Veeartsenykundige sorg moet diagnostiese toetse en die daaropvolgende aanbevelings behandeling sluit. Diagnostiese toetse is nodig om brongopneumonie erken en sluit ander siektes.

`N Volledige mediese geskiedenis en `n deeglike fisiese ondersoek moet uitgevoer word deur `n veearts. Kliniese tekens, radiografie en `n hemogram is gewoonlik voldoende om `n vermoedelike diagnose van bakterieë longontsteking maak. Lugweg sitologie en kultuur kan die diagnose te bevestig.

Radiografie (borskas x-strale) kan dikwels kyk vir `n groter long digtheid (long konsolidasie). Long veranderinge mag verskil met bakteriële versus swam, virale of parasitiese infeksies.

`N Volledige bloedtelling (CBC) kan tekens van infeksie met `n verhoogde witbloedseltelling en `n toename in die getal van onvolwasse selle (verhoogde telling orkes) aan te dui. Die grootte van verandering is nie konsekwent met betrekking tot die omvang van infeksie. Oorweldigende bakteriële longontsteking kan `n lae telling neutrofiel sel veroorsaak.

A trageale wash is `n proses waarin `n vloeistof monster van die tragea ontleed. Hierdie toets word ook genoem `n trans-trageale wash (TTW). Vloeistof monsters kan verkry word deur die plasing van `n klein naald in die tragea in `n liggies verdoof pasiënt. Transtracheal of endotrageale aspirasie sitologie bepaal infeksie gebaseer op die ondersoek van die huidige selle. Bronchoalveolar lavage is `n toets waarin vloeistof monsters van die brongus en alveolêre (longweefsel) verkry word.

Verdere diagnostiese toetsing mag nodig wees om `n konkurrente toestand diagnose of skakel ander oorsake van soortgelyke simptome (soos hartsiektes). Hierdie toetse kan die volgende insluit:

Brongoskopie, wat bestaan uit die plasing van `n klein buigsame glasvezel buis in die lugweg. Hierdie toets kan die diagnose te vestig en uit ander siektes soos inflammatoriese siekte, longwurms, swaminfeksies en neoplasie.

Biochemie toetse (serum bloedtoetse) kan aanbeveel word om algemene gesondheid te bepaal en kyk vir sekondêre toestande.

Nagaan arteriële bloedgasse is `n metode om suurstof vlakke te bepaal. Hierdie sensitiewe toets bevestig die teenwoordigheid van `n beduidende longsiekte. Baie veeartsenykundige hospitale het nie die toerusting om hierdie toets uit te voer, maar bloed kan maklik ontleed word by `n plaaslike menslike hospitaal.

Bloed kulture kan nuttig wees om bakterieë vlakke in die bloed bepaal word.

Fyn naald long aspirasie, met behulp van `n fyn naald of instrument om vloeistof of weefsel te ontruim deur suiging

Fecale (stoel) eksamen mag nodig wees om te evalueer vir bewyse van parasiete en hulp in die diagnose van longwurms

Toestande wat ingestel is om brongopneumonie kan duidelik wees uit die geskiedenis, fisiese en neurologiese ondersoeke of mag vereis addisionele studies soos `n barium sluk om te sluk afwykings en brongoskopie identifiseer om `n brongiale vreemde voorwerp te identifiseer. Let op: verdere strewe kan longontsteking vererger.

In-diepte inligting oor behandeling

Behandeling van brongopneumonie is gewoonlik geïndividualiseer gebaseer op die erns van sy toestand van jou troeteldier, die oorsaak, sekondêre siektes of toestande en ander faktore wat ontleed moet word deur `n veearts.

Longontsteking kan `n ernstige en progressiewe toestand dat moeilike asemhaling veroorsaak word. Ernstig siek troeteldiere met `n koors, nie eet, traag en / of moeilike asemhaling kan hospitalisasie met suurstof, binneaarse vloeistowwe en antibiotika en ondersteunende sorg nodig het.

Effens geraak troeteldiere wat goed gehidreer en eet behoorlik kan beskou word as `n buitepasiënt met gereelde opvolgwerk om die vordering van die infeksie te monitor.

Behandeling van brongopneumonie kan die volgende insluit:

Hou jou troeteldier goed gehidreer en warm. Vogterapie is dikwels nodig om dehidrasie, wat verdikking van respiratoriese sekresies kan veroorsaak voorkom.

Versnijden (klap op die kis te mobiliseer / los afskeidings) word aanbeveel 4 tot 6 keer per dag. Sodra die pasiënt beter voel, kort vlakke (gevolg deur versnijden) help om trageobrongiale afskeidings te mobiliseer.

Lugweg bevogtiging kan help in verwagting (produktiewe hoes) van afskeidings.

Ekspektorante soos Guaifenesien is van onsekere waarde en is nie tipies voorgeskryf.

Brongodilator terapie is nie van bewese effektiwiteit maar kan Irritative brongokonstriksie te keer en te versterk respiratoriese spiere poging in troeteldiere probleme asemhaling.

Antibiotika moet voorgeskryf word vir ten minste drie weke-duur van terapie kan langer wees in afwagting van kliniese resultate en radiografie. Antibiotika keuse moet gebaseer wees op kultuur en sensitiwiteit (verkry deur transtracheal wasgoed) of op waarskynlikheid van empiriese sukses en met inagneming van huidige of vorige antibiotiese terapie. Antibiotika aanbeveel kan die volgende insluit kefaleksien (Keflex®- Keflin®- Kefzol®), sulfadiazine-trimetoprim (Bactrim®- Septra®), enrofloxacin (Baytril®), amoksisillien-klavulaansuur (Clavamox®), tetrasiklien (volwasse honde), chlooramfenikol of cefadroxil. In lewensgevaarlike besoedeling bloed (sepsis), moet die kombinasie van binneaarse cephalothin of ampisillien plus enrofloxacin oorweeg word. Nuwer generasie kefalosporiene (bv moxalactam) is baie duur en gewoonlik gereserveer vir weerstandige infeksies.

Brongodilator dwelms insluit xanthine afgeleides en beta adrenerge (simpatomimetiese) agoniste. Brongodilators kan ook die krag van inkrimping van die asemhalingspiere, wat nuttig kan wees in honde met dispnee verhoog. Teofillien en sy verskeie soute word gewoonlik gekies. Sommige honde kan nie die negatiewe gevolge van xanthines, wat angs, rusteloosheid, tagikardie (abnormaal vinnige hartklop), poliurie (gereelde urinering) en braking (braking) sluit duld nie.

Hoes onderdrukkers is nie raadsaam.

Humidified suurstof toegedien word om dyspneic, erg sianoties of hipoksie troeteldiere.

Bestuur van bakteriële pyothorax (etter in die holte om die longe) vereis thoracostomy buis dreinering en antibiotika. Sedert anaërobiese organismes wat algemeen betrokke is in pyothorax, behandeling met alleen of in kombinasie met sulfadiazine-trimetoprim of klindamisien word aanbeveel.

Moedig eetlus met `n goeie gehalte kos.

Deel op sosiale netwerke:

Verwante