My 6 les: aanvaarding is nie die (beste) antwoord

skuiling Rottweiler

inhoud

• Voorkoming, opvoeding
• Harige wiskunde
• Om al eiers in die aanneming mandjie
• Eindige stelle van getalle

deur Leslie Smith, DOGTIME redakteur

Maandagoggend, `n vriend van my het by die park met haar eie hond, maar in plaas van die gewone vroeë voëls, het sy `n bang gevind Rottie meng staan ​​alleen in die vanghok.

Daar is geen manier `n hond kan kry in of uit daardie pen op sy eie, so met geen mens in sig nie, was dit duidelik hy is daar doelbewus gelaat. Die hond kyk vol verwagting uit na die parkeerterrein. Sy oë dartel van die een kant na die ander, op soek na die eienaar hy ry getuig.

My vriend gaan met die hond in die pen, met die hoop `n persoon sou verskyn en verduidelik die hele ding het `n misverstand. Maar niemand ooit bewaarheid. Ten slotte, het sy Animal Control, en gewag met die hond tot `n beampte aangekom.

As die wet vereis, is die Rottie steeds in aanhouding as `n verdwaalde toe ek opgedaag het vir my Dinsdag verskuiwing. Soos alle dwaal, moet die hond wag `n vyf dag "verdwaalde tydperk" voordat hy amptelik eiendom van die county- tydens hierdie wag tyd, kan vrywilligers nie wettig loop hom (of enige verdwaalde). So, ek sit buite kennel die groot hond se solank as wat ek kon, met die hoop om hom te help minder voel alleen.

Hy was nog daar op Vrydag toe ek vir my volgende skuif gekom. Weereens, ek bly vir `n lang ruk, gooi hom behandel deur die hok bars en koer gerusstellend. Die volgende Dinsdag egter die Rottie was weg. Die personeel behaviorist het vir my gesê hy getoets het ek geweet wat dit beteken om `n Rottweiler mengsel, en ek gevreesde met my vriend vertel "hond reaktief.": Die sagte, bang hond sy met wil sit op die park het sy finale bestee dae alleen in `n hondehok, nooit weer die wete liefde van `n mens se hand.

Voorkoming, opvoeding

Daar is `n oplossing vir hierdie krisis. Aanneming is egter slegs `n klein deel daarvan. Miskien is dit my grootste ideologiese afwyking van die No dood beweging. Tensy ons bereid is om te werk in `n voortdurend woes staat om te probeer om ongewenste diere te plaas in `n beperkte aantal huise, voorkoming - nie aanvaar - is waar ons nodig het om ons hulpbronne te fokus.

Moenie my verkeerd verstaan ​​nie: Ek is nie voor ons euthanize in plaas van om huise vir die massiewe aantal diere op die oomblik in nood. Ons kan ons manier om nie dood te maak nie doodslaan nie. Maar om die bevolking onder beheer nadat generasie hou, geslag, omvattende spaying en versorg - uitreik en onderwys in gemeenskappe waar bespuiting / onsydig nog om alledaags geword - is van kardinale belang. Dit is ondoeltreffend, duur, en uiteindelik onmenslike om te gaan oor hierdie `n ander manier.

harige wiskunde

A ontnugterende besef eers onder my aandag gebring deur die Doris Day Animal League: `n unspayed kat kan geboorte skenk aan tot drie werpsels per jaar en gemiddeldes sowat vyf katjies in elke werpsel. Veronderstelling nie een van haar kleintjies is gesteriliseerde of gesteriliseerd óf, in teorie kan sy verantwoordelik vir die toevoeging van 420,000 katte om die bevolking in `n skamele sewe jaar wees. En natuurlik, sy is nie die enigste unspayed kat sleep die stegie.

Daar is eenvoudig geen manier om hierdie wiskunde - nie enige manier om moontlik hou.

Nog as ons meer hulpbronne toeken aan steriliseer / onsydig, kan ons nie in die steek gelaat ons huidige bevolking van honde en katte in nood. Ons moet huise te vind -goeie huise - waar die mens het die tyd en geneigdheid om voorsiening te maak al wat nodig is vir hul diere. `N onbegonne taak? Ek is nie seker nie. Maar ek weet dat sporadies pogings is nie genoeg nie. Sonder `n aggressiewe, deurdringende bespuiting / onsydig inisiatief, sal hierdie krisis net eksponensieel vererger.

In die tussentyd, moet ons ekstra hard te werk twee fronte: bespuiting / onsydig en onderwys aan die een, vind gehalte aangenome huise op die ander. Laasgenoemde, met die klem op gehalte, is manier om meer moeilik as wat dit klink (meer oor dit in `n oomblik).

Om al eiers in die aanneming mandjie

Ek het vroeër dat skuilings is vol wonderlike diere, net so waardevol en waardig as `n troeteldier wat kom uit `n teler. Dit is waar, maar onder die skuiling bevolking is diere wat dit nodig het `n bietjie ekstra. Baie van hierdie honde en katte kom van minder as ideale huise, ervaar die lewe op die strate, of het reeds te veel weke of maande spandeer in `n skuiling. Aanneming kan `n moeilike aanpassing bewys in nog `n onbekende situasie met `n nuwe stel van vreemdelinge en nuwe reëls.

Die werklikheid is dat die meeste mense op soek na `n hond wil `n hondjie, nie `n projek-daar is `n paar skuiling diere wat sal eenvoudig nie `n goeie wedstryd vir gesinne met klein vrye tyd te maak. `N Paar is bereid om die moeilike gevalle, die honde met kwessies oorweeg, maar die meerderheid wil `n maklike, goed aangepaste metgesel wat hul lewens sal verryk met relatief min moeite. Face it, ons is `n besige bevolking met genoeg moeilikheid begroot tyd vir ons kinders, ons werk, en onsself. Die meerderheid van die Amerikaners het eenvoudig nie die ure in die dag nie, laat staan ​​die kennis en vaardighede om suksesvol op `n projek hond te neem.

Eindige stelle van getalle

So in terme van aanvaarding, het ons twee baie uitdagende hindernisse te oorkom:

• `n beperkte aantal goeie (of groot) aangenome huise
• `n Beperkte aantal dae waarop dié huise te vind

Veertien dae word algemeen aanvaar as die bedrag van die tyd `n hond kan beskerm voordat hy begin om ernstige geestelike of fisiese ontrafeling ervaar. Na sowat twee weke in so `n omgewing, `n "maklike" hond raak vinnig `n hond met kwessies. Die spanning word so intens hy begin om te versleg, en die angs, paniek, eensaamheid, en die uiterste verveling kan manifesteer in `n verskeidenheid van maniere (sien sidebar).

Nie elke hond weier so drasties, maar selfs vir die diere wat beter vaar, `n skuiling is nie naastenby `n bevredigende omgewing. En so die vraag bly: Hoeveel dae of weke of maande moet verloop voordat dit onmenslik word om `n hond huis in `n skuiling, met die hoop die regte familie sal saam kom? Is daar `n drempel waar dit meer menslik om `n dier as om vas te hou hom geïsoleer in `n klein kennel euthanize? Miskien. Maar daar is geen manier vir ons, as dier versorgers, om dat tipping point te bepaal. Meer belangrik, moet ons nie hoef te.

Die feit is, baie, baie skuilings doen langtermyn inwoners, en die oorgrote meerderheid van hierdie fasiliteite nie die menslike hulpbronne - of betaal of vrywilliger - om te doen wat dit neem om die geestesgesondheid van elke hond wat is daar meer gewees as twee weke in stand te hou. As ons nie kan reken op skuilings - reeds dun gerek - en kan ons nie reken op `n onbeperkte aanbod van gehalte aanvaarders, wat word van hierdie langtermyn-inwoners? Wat vernietig die raad kumulatiewe geestelike (en soms fisiese) stres om hierdie hond, gelukkige, gesonde en uiters adoptable maak?

Mense het reeds gefaal hierdie diere ten minste een keer- moreel, kan ons nie voortgaan om euthanize. Ons enigste menslike keuse is voorkoming.