Laringeale paralise is nie `n doodsvonnis

Laringeale paralise is `n toestand wat asemhaling `n troeteldier se erg raak. In die veeartsenykundige wêreld, is ons geneig om dit te noem "Lar Par."

Die larinks is die mediese naam vir die strottehoof. Let wel, dit is larinks en nie "lar-nynx" soveel mense noem dit. As jy al ooit `n seer keel of laringitis gehad het, dan jou eie larinks was geïrriteerd. werk die larinks is om af te sluit nadat ons inasem, oop te stel wanneer ons inasem, en weer afgeskakel wanneer ons eet en drink, sodat ons nie "sluk op die verkeerde manier." Maar in troeteldiere (veral honde), wanneer laringeale paralise voorkom , geeneen van hierdie dinge gebeur. Neem `n diep asem onmoontlik, en die troeteldier basies versmoor.

Wat geraak word deur Laringeale Verlamming?
Die tipiese pasiënt is `n ouer, groot ras hond. Die plakkaat kind is die Labrador, en ander algemene rasse sluit Golden Retrievers en Setters.

Wat is die tekens van Laringeale Verlamming?
Lar Par is `n baie stresvolle toestand van die pasiënt - wat beteken natuurlik nie verstaan ​​wat aan die gang is. Die hond letterlik versmoor. Tipies, die tekens is progressief. Die hond broek sonder oefen, het lawaaierige en moeilike asemhaling, en moeg vinnig tydens gereelde vlakke. Voogde mag opmerk dat die stem van hul hond verander en klink hees.

Ongelukkig, as gevolg Lar Par kom meestal in ouer honde, die tekens is dikwels verkeerd vir die oudag en artritis, wat behandeling vertraag. Daarom is Lar Par pasiënte dikwels aangebied om `n veearts toe hulle in die werklike probleme, gewoonlik wanneer hulle skaars kan asemhaal. Dit gebeur gewoonlik as die weer raak warm en bedompig, en vetsug kan die toestand vererger. In die ergste geval, kan Lar Par lewensgevaarlike geword.

Wat veroorsaak Laringeale Verlamming?
Die meeste van die tyd, weet ons nie. Dit staan ​​bekend as "idiopatiese" Lar Par. Lar Par plaasvind omdat die senuwees wat die spiere wat optree op die kraakbeen van die larinks beheer is siek. Tipies, die toestand begin aan die een kant ( "eensydige" verlamming of hemiparese). Slegs wanneer die toestand raak beide kante van die larinks ( "bilaterale" verlamming) sal die meeste troeteldier eienaars besef dat daar `n probleem.

Hoe kan `n veearts weet my hond het Laringeale Verlamming?
`N ervare veearts of chirurg sal vermoed Lar Par die tweede hulle wandel in die eksamenlokaal. Om die vermoede te bevestig, `n eksamen van die larinks onder verdowing is nodig. Onder verdowing, is die mond oopgemaak en die larinks waargeneem word. Met Lar Par, sal die voue van die larinks nie oop en toe as die pasiënt asemhaal in en uit. Die voue gesluit bly - verlam. Voor hierdie veilig gedoen kan word, uit te voer ons volledige bloed werk en borskas X-strale. 

Wat is die noodbehandeling?
Wanneer `n pasiënt presenteer op `n noodgeval basis, dit is van kardinale belang om die pasiënt te kalmeer en hulle te voorsien met `n ruim aanbod van suurstof. Dit word gewoonlik gedoen deur die plasing van die hond in `n "suurstof hok."
As die pasiënt se temperatuur is regtig `n hoë oorverhit, word noodmaatreëls getref om dit te verlaag. Sodra die pasiënt is stabiel, chirurgie is die beste behandeling.

Wat gebeur in `n operasie, wat is die prognose, en is daar enige komplikasies?
Die doel van die operasie is om permanent oop te maak die larinks te laat meer lug te kry. Deesdae is die meeste chirurge sal `n "tie-terug" prosedure doen. Tipies, chirurgie behels die plasing van twee swaar nylon steke (maw permanent) om oop te maak die linkerkant van die larinks. Slegs een kant is oop tot die risiko van aspirasie longontsteking te verminder.

In ervare hande, die uitkoms is tipies goed. Teoreties, chirurgie bied direkte verligting: met `n oop larinks, kan die pasiënt uiteindelik asemhaal. Dan, natuurlik, die troeteldier moet herstel en genees na `n operasie.

Kliënte gereeld bekommer oor om dit te doen chirurgie in hul ouer hond. My standaard antwoorde is:

1. Ouderdom is nie `n siekte.
2. Lar Par is nie `n doodsvonnis. Dit is `n bult langs die pad, wat nie beduidend moet invloed op die pasiënt se lewensverwagting so lank as hulle nie aspirasie longontsteking kry.

Hoes verwagting na `n operasie, tipies na die eet en meestal na die drink. Dis `n goeie ding, want dit hopelik sal verhoed dat die hond van "sluk op die verkeerde manier." Die stem sal verander, en blaf verdwyn. Maar mislukking van die steke en `n siekte in die kraakbeen van die larinks is `n seldsame maar ernstige komplikasie, wat is die rede waarom ons aandring op die bevalling, vrede, en stil na `n operasie. Nog `n ernstige komplikasie is aspirasie longontsteking (ook bekend as AP). Dit is `n tipe van longontsteking as gevolg van strewe, of inaseming, kos, water, speeksel of braaksel in die longe. Gelukkig is dit, soos hegting mislukking, is `n ongewone komplikasie.

Wat gebeur as my troeteldier kry aspirasie longontsteking? Dan wat?
Dit is van kardinale belang dat aspirasie longontsteking vroeg gevang. Ons kyk vir 4 kriteria: hoes, lusteloosheid, swak eetlus en koors. As jy al ooit AP vermoed, tyd is van die essensie. `N Veearts moet die pasiënt so gou as moontlik te sien, luister na die longe en neem borskas X-strale om die diagnose te bevestig. Behandeling behels hospitalisasie, IV vloeistowwe, sterk antibiotika, nebulization en `n tipe van fisiese terapie genoem versnijden.

Wat is nuut met Laringeale Verlamming?
Ons gee nou pasiënte `n anti-braking dwelm (metoklopramied), vir die lewe, na `n operasie. Die hoop is om die risiko van braking verminder deur hulle te help skuif kos afwaartse. Dit is goedkoop met baie min newe-effekte, al sou iemand ook effek is hiperaktiwiteit. Ironies genoeg, Labs is die nommer een ras wat geraak word deur Lar Par, en baie van hulle is eerder hiper om mee te begin! Tot dusver het ons nie gehoor baie klagtes oor die gebruik van metoklopramied, al is kontra-indikasie is pasiënte met aanvalle, so `n ander anti-braking dwelm gebruik moet word. Dit is belangrik om daarop te let dat nie alle chirurge sal hierdie dwelm voorskryf, so moet asseblief nie verbaas wees as dit nie word voorgestel. Dit is beslis nie verpligtend.

Deesdae, ons het nie die opening in die larinks so groot maak soos ons gewoond is, net genoeg vir die pasiënt om gemaklik asem te haal. Dit is duidelik kuns meer as wetenskap, en jy kan sien hoe ervaring kom in die spel. Wat is die nadeel? Die pasiënt sal waarskynlik `n luidruchtiger asemhaling, soos lug gaan deur `n kleiner opening. Maar weereens, solank die pasiënt gemaklik kan asemhaal, ons gee nie om nie. As ek nou my kliënte vertel, "Ek het nie geraas te behandel, ek behandel honde."

Wat het ek nodig om te doen by die huis na `n operasie?
Dit sal afhang van aanbevelings van jou chirurg. In ons praktyk, beveel ons aan:

• Streng res vir twee maande na genesing met littekenweefsel toelaat
• Sagte kos ( "frikkadelle") vir twee weke
• Nie te veel water inname in `n keer
• Pynstillers vir sewe dae
• Metoklopramied vir die lewe (weer, nie al chirurge doen dit)
• Gewigsverlies (hierdie pasiënte is dikwels mollig), of gewigsbeheer as dit nodig is
• Langtermyn, beveel ons aan met behulp van `n harnas in plaas van `n nek kraag

Die enigste beperking is swem: jou hond sal `n permanent oop larinks het, met geen moontlikheid van die sluiting van dit af, moet (s) hy water sluk. Daar is dus `n risiko van aspirasie op sy beste, en verdrink in die ergste.  

Algehele, Lar Par is `n stresvolle toestand vir die hond en `n stresvolle situasie vir die voog. Gelukkig, in die meeste gevalle, resultate van Laringeale Verlamming chirurgie is `n goeie tot uitstekende.