Miltsiekte in katte

Oorsig van Feline Miltsiekte

Hoewel miltsiekte het onlangs aan die publiek se aandag gebring is, is dit eintlik een van die oudste aangeteken aansteeklike siektes. Wanneer `n uitbraak voorkom, bekommerd kat eienaars te vra oor die risiko van Miltsiekte om katte wat ons in hierdie artikel bespreek.

Miltsiekte word veroorsaak deur die bakterie Bacillus anthracis, miltsiekte uitbraak van tyd tot tyd voorkom in die Verenigde State, maar aangesien dit gewoonlik raak perde, beeste, skape en bokke, daar is min mediadekking. Tipies, sal `n uitbraak voorkom na tydperke van droogte, gevolg deur swaar reën. Daar is verskeie gebiede in die Verenigde State wat endemies met antraks oorweeg word.

Miltsiekte raak alle warmbloedige diere, insluitend die mens. Miltsiekte is `n bakteriële infeksie wat regoor die wêreld aangemeld het. Die bakterieë is baie bestand teen hitte, chemiese en omgewingsveranderinge te danke aan sy vermoë om vervat in `n spore geword. Hierdie spore leef dan in die grond, wat wag om ingeasem of ingesluk deur weiding vee.

Perde en vee is meestal geraak, maar honde en katte kan besmet raak, ten spyte van hul natuurlike relatiewe weerstand teen die bakterieë. Hoewel inaseming is die oorsaak van die onlangse menslike gevalle, is katte gewoonlik besmet nadat die inneem van vleis uit `n karkas wat besmet is met miltsiekte. Ander roetes van besmetting sluit inaseming asook migreer deur die vel.

Sodra die bakterieë die liggaam binnedring, dit begin om liggaamsweefsel binne te val. As dit nie behandel word, die bakterieë gaan voort om te vermeerder en dan begin `n gifstof vry te stel. Besmette katte aanvanklik ontwikkel swelling van die keel en maag siekte. Sonder behandeling, gesig swelling voorkom, die bakterieë versprei en die dier sterf aan nierversaking, skok en respiratoriese versaking. Van die tyd van blootstelling aan ontwikkeling van simptome, het 3 tot 7 dae geslaag.

Miltsiekte is `n siekte met soönotiese potensiaal. Dit beteken dat die siekte kan vanaf dier oorgedra word na die mens, maar die siekte is nie so oordraagbare as `n virus. Die antraksspore is die aansteeklike deel van die siekte. `N spoor te word, moet die miltsiekte bakterieë blootgestel word aan suurstof.

Dit beteken dat direkte kontak met `n besmette dier nie outomaties lei tot `n infeksie. `N Persoon moet in kontak met liggaamsvloeistowwe die besmette dier se of abnormale afskeiding wees om `n risiko vir infeksie.

Hoewel daar is berigte van ingeasem spore onlangs, velkontak met miltsiekte is die mees algemene manier waarop mense die siekte opdoen. Die spore word blootgestel aan vel skaafplekke, laserasies, ens en `n oppervlakkige wond ontwikkel.

Enigiets wat die liggaamsweefsel wat die bakterieë suurstof sou blootstel moet vermy word in `n poging om die aantal spore in die omgewing te verminder. Enige dier wat sterf van miltsiekte moet veras om ontwikkeling te vermy en versprei van bykomende spore.

Diere gediagnoseer met antraks hanteer moet word met uiterste versigtigheid. Liggaamsvloeistowwe moet vermy word en net schouwing moet nie uitgevoer word.

Wat om te kyk uit vir

Tekens van Miltsiekte in katte kan die volgende insluit:

Diagnose van Miltsiekte in Cats

Diagnose kan moeilik wees. `N akkurate en deeglike geskiedenis is baie belangrik. Sedert miltsiekte is ongewoon in katte, blootstelling aan karkasse bekend te besmet met miltsiekte is `n belangrike deel van die mediese geskiedenis en diagnose. Katte selde inneem of inasem genoeg spore uit die grond van siekte veroorsaak.

As daar is `n indeks van suspisie vir antraks, kan ondersoek van die bloed of enige-bloedkleurig ontslag die bakterieë te openbaar. Die vloeistof is bereid en gepas lood. Rod gevorm bakterieë sal gesien word wanneer die vloeistof mikroskopies ondersoek.

Bykomende toetse, soos fluorescent teenliggaam eksamen van smere voorberei van bloed of liggaamsvloeistof, kan gebruik word om die diagnose te bevestig. Limfnode biopsie kan ook onthul die tekens van antraks bakteriële inval.

Behandeling van Miltsiekte in Cats

Vroeë behandeling is van kardinale belang. Suksesvolle behandeling behels hospitalisasie en ondersteunende sorg. Binneaarse vloeistowwe en `n hoë dosisse van penisillien, ampisillien of enrofloxacin geadministreer word.

Ten spyte van aggressiewe behandeling, sommige diere nie oorleef nie. Na die dood, moet uiterste sorg gedra word. Necropsies word nie aanbeveel en nie is begrawe.

Tuisversorging en Voorkoming

Daar is geen tuisversorging vir miltsiekte. Dit is hoogs aansteeklik en uiters versigtig is nodig wanneer die behandeling van besmette diere. Sedert miltsiekte is meestal verband hou met die inname van besmette karkasse, moenie toelaat dat jou troeteldier om rond te loop. Hou jou kat binnenshuis.