Lewe en dood besluite: storie Jada se

Jada, `n 16-jarige kat, is aangebied vir `n groot massa wat die voorste deel van haar onderkaak. Die massa moet daar gewees het vir maande, stadig aanval op die been, die tande en tandvleis. Dit veroorsaak aansienlike pyn, tot op die punt dat Jada n normale maaltyd in weke nie gehad het. Uit ondervinding, dit was baie geneig om `n kanker massa bekend as `n plaveiselcelcarcinoom wees.

Die gewas het sy tol geëis en Jada was uiters dun en kon skaars beweeg. Feitlik niemand kon sien dat die einde van die pad was naby. Maar die kliënte, `n jong paartjie, kon nie sien wat almal anders is te sien. Hulle het vir `n operasie konsultasie, oortuig dat ek die massa sou verwyder, en Jada sou ooit na gelukkig wees. Hulle was duidelik in volledige ontkenning.

Uit `n tegniese oogpunt, seker, ek kon die massa verwyder. Dis wat ek doen. Maar net omdat ek kan, beteken nie dat ek moet. Ons kan ook `n voedingskema buis geplaas het in die maag te Jada genoeg kalorieë gee. Maar wat nog die probleem van die kanker massa wat stadig besig was om oor haar onderkaak nie los. So ek het die kliënte wat hul kat is wat ly en dat ek nie dink dit was etiese na die massa verwyder.

Ek het gesien hoe `n dier wat stadig agteruitgaan van die kanker teister haar liggaam. Hulle het `n "eenvoudige" massa wat kon gewees het verwyder. Veeartse is vermoedelik gelukkig, omdat hulle wetlik kan euthanize pasiënte. Maar dit is `n groot verantwoordelikheid. Tog, net soveel soos ons haat om `n pasiënt te sit om te slaap, soms is dit net die regte ding om te doen.

Dit was amper asof die kliënte die werklikheid van wat daar gebeur het om hul troeteldier nie kon sien nie. Hulle het selfs probeer om te pleit by my, of maak my skuldig voel. "Sy is ons baba, jy het om haar te help, wat is jou taak," sê die vrou. "Ons sal betaal wat jy wil," het die man gesê. Geld duidelik het niks te doen met die situasie. Jada se lewensgehalte was arm, en daar is min moderne medisyne kan bied om aansienlik verander. Enige behandeling opsie, selfs palliatiewe, was `n Band-Aid benadering. Dit was een moeilike etiese dilemma.

Sedert ek my grond staan, die kliënte het die hospitaal. Ek het nooit weer gehoor van Jada. Op hierdie punt, ek hoop dat sy in kitty hemel.

So, wat is die moraal van hierdie hartseer verhaal?

Net omdat ons `n prosedure kan verrig, beteken nie dat ons moet nie. Medici kan soms fokus op die probleem (Jada se tumor) en vergeet die hele pasiënt. Dit is hoe tonnelvisie die pasiënt kan benadeel.

Besit van `n troeteldier is `n groot verantwoordelikheid. Dit sluit in die verskaffing van goeie, gerus, pyn-vrye lewensgehalte. As ons nie kan verseker dat, dan het ons `n morele verpligting om `n redelike, gepaste, etiese oplossing te vind. As dit nie moontlik is nie, kan dan genadedood (wat beteken "goeie dood" in Grieks) `n menslike oplossing wees. Niemand hou dit, maar soms is dit die regte ding om te doen om te verseker dat ons troeteldiere leef en sterf met waardigheid.