Inleiding: die geen dood beweging ondersoek

Inleiding tot die reeks

deur Leslie Smith, DOGTIME redakteur

Elke dag in hierdie land, `n bevolking die grootte van die hoofstad van Vermont sterf aan die hande van die mens. elke enkele dag, is 10,000 geselskapsdiere aan die slaap. Nie, want hulle is gevaarlik of ongesond nie, maar omdat niemand wil hulle. Vier miljoen dooie honde en katte per jaar, want ons het nog nie `n beter oplossing te stel. Sommige sê genadedood, ander sê slagting.

Daar is baie debat oor wie verantwoordelikheid vir hierdie sterftes dra, en daar is passievol bespreking oor hoe om menslik sy hart ons oorvol skuilings. Daar is geen tekort aan menings, maar ongelukkig, voortgaan adoptable diere om te sterf.

Een van die stemme in die bespreking behoort aan groeiende Geen Dood beweging die land se, wat daarop gemik is om die genadedood van "gesonde, behandelbaar" diere uit te skakel. Sy doel - `n "live release koers" van 90%* van alle diere wat ingaan private en munisipale skuilings - is feitlik universeel geprys. Maar die verwikkeldheid van hoe, en selfs indien, hierdie persentasie bereik kan word is by tye omstrede, komplekse, en misverstaan.

Hierdie reeks vertel my stryd om die grys areas van die No dood beweging te verstaan. Dit is nie `n plaasvervanger vir die volume van materiaal oor die onderwerp reeds daar buite. Inteendeel, dit is `n persoonlike reis met tien jaar van vrywilligers in skuilings, saam met nog baie navorsing, lees, onderhoudvoering, en uiteindelik, selfondersoek. Die doel daarvan is om te verduidelik waar ek geland op hierdie kwessies, hoe ek daar kom, en waar ek sien oplossings. Ongetwyfeld, sal ek meer vrae vra as wat ek beantwoord.

Toe ek baie jare gelede begin af hierdie track, het ek geweet bietjie oor skuiling lewe en het geen agtergrond in dierewelsyn kwessies. My vrywilliger ervaring begin selfs voor ek moes `n hond van my eie, lank voor ek `n vegetariër en dan `n etiese vegan. Sedertdien het ek nou betrokke by die personeel en inwoners in skuilings en heiligdomme regoor die Wes-en Suidwes geword. Ek het gejuig as honde Ek het nooit verwag om te sien aangeneem het huis toe gegaan om lief te hê families, en ek het gehuil getuie van die lewe sliertje van liggame van perfek gesonde diere. Dit gesê, ek glo daar is vaag lyne wanneer dit kom by die neem van besluite vir ander spesies oor die lewe en dood.

Die staaltjies aan die begin van elke segment is nie bedoel om te demoniseer - of vergoddelik - skuilings (of dié van ons wat in hulle werk), net om `n blik op die werklikheid bied. My doel is nie om iemand te oortuig om `n beweging aan te sluit of te neem op `n etiket. Die bedoeling is bloot om te deel wat ek opgetel in die hoop van `n beskrywing redaksionele oogpunt DOGTIME se - en om `n stap te beweeg ons nader aan besig om `n meer menslike nasie.

Volgende week se paaiement: Geen dood is `n eenvoudige konsep - hoekom al die debat?

Lees volgende paaiement.
Lees alle paaiemente.

Deel op sosiale netwerke:

Verwante